Musa & Riven: toxische positiviteit

Klets hierover de Update van 5 Oktober 2020:

Wow, het is volgens mij alweer een hele tijd geleden dat ik voor het laatst over dit koppel sprak.
Volgens mij alweer een paar maanden geleden. Het werdt daarom eens tijd dat
ik weer ging praten over dit stel. Hoi allemaal! Welkom terug bij deze nieuwe Update.
Nee, deze Musa & Riven Update-reeks heb ik niet weggegooit of links laten liggen.
Ik vindt het namelijk nog steeds belangrijk dat er gepraat wordt over dit toxische koppel.
Heel veel waar dit koppel voorstaat is een ongezonde en zelfs gevaarlijke boodschap
aan fans van Winx. Deze Update-reeks is er om deze gevaarlijke boodschappen
bloot te leggen en te ontvouwen. Waarom zou ik dan willen stoppen?
Nooit dus. Ik ben zelf namelijk ook een toxische relatie geweest, en ik weet hoe het is.
Het was misschien niet zo erg als Musa en Riven’s relatie, maar het was ook erg ongezond.
Vandaag gaan we het hebben over toxische positiviteit, iets waar ik het eigenlijk nog nooit
echt over heb gehad op het blog, en vondt het daarom tijd dat dit vandaag aanbod kwam!
Hier is dan de Update over Musa & Riven en toxische positiviteit:


Toxische positiviteit is iets wat écht bestaat, en ik vindt het jammer dat nog niet iedereen
weet wat dit betekend, maar het is een echt probleem in de wereld.
Maar het is ook iets dat Musa en Riven erg vertegenwoordigen in de serie, Winx Club
Dit koppel dat al toxisch is van zichzelf brengt veel slechte boodschappen uit
naar kinderen en andere kijkers van Winx. Veel van deze boodschappen
heb ik al besproken in deze Musa & Riven reeks op het blog, zoals de promoting van een ongezonde relatie,
romantisering van een toxische relatie, etc. Vandaag gaan we het hebben over toxische positiviteit
in Musa en Riven’s relatie. En eigenlijk is toxische positiviteit een hele slechte en ongezonde
boodschap. Zoals het woord al zegt: Dit is wanneer positiviteit toxisch wordt.
En natuurlijk promoot ik altijd positiviteit en happiness op het blog. Ik probeer
ook altijd een positieve vibe en positieve boodschappen te verspreiden naar iedereen
die dit blog leest. Ik probeer zelf ook altijd en elke dag mijn beste versie te zijn
En ik probeer altijd hard te werken, en verwacht niet dat alles uit de lucht komt vallen.
Ik probeer altijd verantwoordelijkheid te nemen voor mijn daden, en me altijd te houden
aan wat ik zeg. Het doel van mijn blog is ook om de wereld een beetje beter te maken
en sommige onwaarheden te debunken en zo origineel mogelijk te zijn, zodat
ik een steentje kan bijdragen aan de wereld. Maar dit is goede positiviteit.

Maar er is ook iets als: toxische positivieit. En dat is iets wat meer moet worden besproken,
en dat is waarom ik er vandaag een Update over wilde maken, omdat ik dit zo belangrijk vindt.
Omdat veel mensen nog niet weten wat toxische positiviteit inhoudt, laat me uitleggen wat dit betekend
voordat we verdergaan: Je moet toegeven, het is nu eenmaal niet altijd goed om positief te zijn
en overal grapjes over te maken op momenten dat het gewoon echt niet gepast is
Bijvoorbeeld, je hebt net het verlies van een dierbare achter de rug, en iemand
besluit een grapje te maken over dood op dat moment. Diegene heeft het misschien bedoeld
om de sfeer wat beter te maken. Maar eigenlijk kan het enorm kwetsen, want de dood is nu eenmaal niet leuk.
Dit is toxische positiviteit. Uitspraken zoals ’Kop op!’ en ’Er is altijd licht aan het einde van de tunnel!’
klinken als gezond en klinken als uitspraken om iemand te steunen. Maar soms
kan dat mensen juist alleen nog maar verdrietiger maken, omdat het men het gevoel
geeft dat hun gevoelens er niet mogen zijn en dat ze maar een beetje aanstellen
Dit is toxische positiviteit. Of zeggen dat mensen die homo’s discrimineren ’gewoon hun mening uiten’
is ook toxische posiviteit (in andere woorden: positieve discriminatie). En er zijn nog veel meer voorbeelden
van toxische positiviteit. En heel veel van wat er gebeurd in Musa en Riven’s relatie
kan worden geindentificeerd met toxische positiviteit. Heel veel van die voorbeelden
van hierboven waren toxische positiviteit in de wereld. Maar wat is toxische positiviteit in ongezonde
en giftige relaties? Je zou denken dat er geen toxische positiviteit kan zijn
in een al ongezonde relatie, sinds er niets positiefs uit te halen is, toch?
Dit is niet helemaal waar. Toxische positiviteit is vaak een afleiding
of het simpelweg ontlopen van de échte problemen.

Overal kan toxische positiviteit voorkomen, ook in ongezonde relaties. Toxische positiviteit in ongezonde relaties is een soort normalizeren
of ’sugarcoating’ van de waarheid. Toxische positiviteit, in het algemeen, is het ontlopen
van de waarheid. Positief zijn is goed, maar niet als je daardoor de problemen
niet meer ziet en de waarheid ontloopt of ontkent, in de naam van positivsme.
Het is goed om positief te zijn, maar niet als je positief doet om het ’positief te zijn’ alleen
Niet omdat je het echt meent of omdat je écht oprecht een goed persoon wilt zijn.
Je maakt de relatie normaler dan het is. Je verheerlijkt de relatie. Ongeacht of de relatie ongezond en toxisch is.
Veel van Musa en Riven’s problemen worden nooit serieus getackelt, vanwege deze toxische positiviteit, en soms
gewoon direct weggewuift. Toxische positiviteit is een manier om problemen
te ontglippen en nooit verantwoording te nemen voor je daden, omdat je ’geen gedoe wilt’
of omdat ’je geen ruzie wilt maken’. Dit zien we vaak in Musa en Riven’s relatie gebeuren.
We horen vaak de uitspraken van Musa (en soms Riven):
’Ik wil Riven nog een kans geven’.
’Ik wil proberen er het beste van te maken!’.
’Wat hij/zij deed was niet zo erg’.
’We komen hier echt wel doorheen’.
’Wij horen gewoon bijelkaar’.

Dit soort uitspraken zijn ook een vorm van toxische positiviteit.
Op eerste gezicht lijken ze goed en niet erg kwaadaardig. Het is goed om hoop te houden,
wanneer dingen moeilijk worden. En het is goed om er altijd het beste te maken,
en niet meteen jezelf te laten ontmoedigen als iets een keertje verkeerd gaat
Ik ben daar helemaal voor - zo probeer ik ook altijd te leven.
Maar het is niet altijd goed. En het kan ook een gevaarlijke kant hebben namelijk:
de kant dat je té hoopvol en té optimistisch wordt. Er zit soms een vies geurtje aan,
en soms zit er beetje valse hoop aan, vooral de uitspraken zoals We komen hier wel doorheen en
Wij horen bij elkaar, vindt ik beetje eng om te horen Vooral in de toxische relatie van Musa en Riven
vindt ik dit gevaarlijk en beetje angstaanjagend. De uitspraken waren misschien goed voor
een gezonde relatie. Maar Musa en Riven zijn niet gezond voor elkaar,
en zeer toxisch en giftig. Dit is een feit, de waarheid, en de bewijzen vertellen het ons.
Positief blijven in een toxische relatie is niet goed, het is jezelf redenen en excuses
geven om in de relatie te blijven met iemand die overduidelijkt niet goed en gezond is voor je - emotioneel of fysiek.
Het is Musa’s manier om bij Riven te blijven, die overduidelijkt niet wilt veranderen
en haar steeds maar pijn en verdriet blijft doen - en de effecten bewijzen het .


Maar toch blijft ze, omdat ze het idee heeft dat verlaten ’negatief’ is en het dan lijkt alsof ze ’opgeeft’
en dat is wanneer positiviteit toxisch wordt. Omdat Musa postiviteit gebruikt in een verkeerde manier
Op deze manier gebruikt Musa positiviteit alleen in een manier ’zodat ze niet negatief lijkt’ (bang voor wat anderen denken).
Maar dat is natuurlijk nooit oprecht. Musa blijft constant hoopvol door te zeggen dat alles wel
ooit goed zal komen, ongeacht hoevaak Riven haar pijn heeft gedaan, is toxische positiviteit.
Positiviteit wordt ook toxisch wanneer we het gebruiken om onze ware emoties te vermijnen
en te ontkennen. Het is een manier om je eigen gevoelens en emoties te negeren,
omdat je bang bent dat je emoties anderen triggert, dus besluit je maar positief en optimistisch te blijven.
Als Musa steeds toxische positiviteit blijft gebruiken, leert ze nooit eens op te komen
voor haar gevoelens en haar meningen. De uitspraak ’Ik wil Riven nog een kans geven’ is toxische positiviteit,
niet alleen maar omdat Musa constant haar vertrouwen blijft weggeven,
en niet meer haar grenzen aangeeft. Maar omdat het ’Je moet elkaar altijd een tweede kans geven’
een verkeerd beeld geeft. En het zegt dat mensen die geen tweede kansen
geven ’slechte mensen’ zijn Het is toxisch postivisme, omdat kansen geven
niet altijd goed is, en teveel kansen geven betekend dat je altijd alles maar over je heen laat komen.
Wanneer Riven iets ergs heeft gedaan dat onacceptabel is, is er geen excuus meer voor Musa om te blijven
en meer excuses voor haar om meteen weg te rennen van hem.

Mensen die anderen geen tweede (of meer) kansen,
zoals Musa, zijn geen negatieve mensen. Het betekend dat Musa genoeg zelfrespect heeft
en weet waar haar grenzen zitten Voor jezelf opkomen moeten we juist vieren en
supporten! Maar de Winx Club-fanwereld trekt meteen de vuist op als Musa
boos wordt op Riven in Seizoen 8, terwijl ze juist voor zichzelf opkwam.
Maar uiteindelijk gaf ze in, en offerde Musa zichzelf op, en is de Winx Club-fanwereld tevreden?
Willen ze dan niet liever dat Musa opstaat voor wie ze is? En opstaat voor haar eigen gevoelens?
Het is simpelweg nu gemeen om te willen dat Musa terugkomt bij Riven.
De uitspraak ’Ik wil proberen er het beste van te maken!’ is toxische positiviteit, omdat
het dan lijkt alsof het Musa’s taak is om Riven te fixen ( eh, uh never nooit! ).
Ook aan deze uitspraak hangt weer een vies geurtje, omdat je er niet altijd het beste van kunt maken.
Dat is net als zeggen tegen iemand waarvan net een dierbare dood is gegaan
dat hij/zij de situatie maar wat lichter in moet zien. Het geeft mij het gevoel
dat wanneer Musa dit zegt ze de toxische relatie ’lichter’ probeert in te zien,
wat eigenlijk gevaarlijk kan zijn. En ja, ik persoonlijk ben iemand die graag
het positieve uit het negatieve wilt halen, en uit moeilijke situaties iets goeds wilt halen.
Maar dit kan gewoon niet altijd, en dit kan niet bij alles. Soms zijn sommige dingen
gewoon te pijnelijk, en daar kun je er gewoon even niet het beste van maken.
En het lijkt erop dat wanneer Musa dit zegt dat ze dan denkt dat het aan haar ligt,
en dit lijkt erop alsof ze denkt dat ze misschien te aanvallend was
of te direct. Wat ze niet was. De uitspraak ’Wat hij deed was niet zo erg’ is
toxische positiviteit, en lijkt opnieuw op het proberen
van de situatie lichter in te zien, terwijl sommige dingen
nu eenmaal niet licht zijn, en je soms de harde waarheid moet confronteren

Dit is een uitspraak die Musa vaak gebruikt als excuus om in de relatie met Riven te blijven,
vooral wanneer Riven weer aardig was of wanneer Riven weer romantisch was.
Dit doet me eigenlijk denken aan een bekende youtuber die allerlei pedofielen moderators
had op haar Discord-server, pedofielen die kinderen in haar demografie
seksueel intimideerde. Maar ze deed er niets aan, want ’ze waren aardig tegen haar’.
Dus er was niets aan de hand. Dit was ook een goed voorbeeld van toxische positiviteit.
Omdat Riven aardig is, heeft Musa gauw de neiging van ’Misschien is hij toch niet zo verschrikkelijk als ik dacht’.
Maar omdat iemand aardig is, betekend nog niet meteen dat diegene ook goede intenties heeft
De uitspraak ’We komen hier wel doorheen’ is toxische positiviteit, vooral
omdat het mensen laat lijken die dat niet doet dat ze gauw opgeven
of veradders zijn. Maar dit schilderd liefde eigenlijk af als een soort achtbaan
van slagen en stoten (Hier maak ik nog wel een andere Update over).
Het is toxische positiviteit, om te denken dat Musa en Riven die elke keer
deze achtbaan rit ’overleven’ betekend dat ze een sterke relatie hebben.
Maar zo een achtbaan rit niet altijd goed is voor je mentale gezondheid.
En liefde niet pijnelijk en hard hoeft te zijn. Je ziet ook goed hoe elke Seizoen
Musa en Riven deze achtbaan rit doorstaan, en hoevaak impact het op ze heeft.
En het is eerlijk gezegt beangstigend om te zien hoe ze nog steeds een glimlach ophouden
na zo een wilde rit. Het schildert af alsof mensen die deze achtbaan niet
willen doorstaan watjes zijn of nergens tegenkunnen

De uitspraak ’Wij horen gewoon bijelkaar’ is toxische positiviteit, en ik denk
dat ik deze niet veel hoef uit te leggen, simpelweg omdat het voor de handliggend is.
Het klinkt positief, en het klinkt heel erg liefdevol. Maar wanneer
Musa en Riven zo een problematieke relate hebben, horen ze dan nog wel bijelkaar?
Ik vindt deze uitspraak ook erg eng, omdat het lijkt alsof Musa en Riven
vooraltijd aan elkaar gebonden zijn. Het lijkt net alsof dit ze dwingt bijelkaar te zijn,
in de naam van postivisme, ongeacht hoeveel impact op mentaal niveau het op ze heeft.
Het geeft de ’door dik en dun heengaan’ een vies geurtje. Omdat je je soms
serieus moet afvragen of je wel de moeite wilt nemen om door dik en dun elkaar bij te staan.
Meer zeg ik hier niet over. Maar ook de ruzies van Musa en Riven in Seizoen 8 werdt toxische positiviteit van gemaakt.
Er werdt zelfs eens een keer om gelachen of er werdt ’Dit is gewoon iets wat we gemeen hebben’ van gemaakt.
Inplaats van dat het een écht serieus probleem is in hun relatie. Nu werdt er zoiets gemaakt
van ’Ach, het zijn maar ruzietjes’ en ’Dit hoort er gewoon bij’. Dit is toxische positiviteit,
omdat het feit weghaalt dat hun ruzies geen gewoon zomaar kleine ruzietjes zijn, maar elkaar naar de keel krijgen,
maar nu maken ze ervan alsof het iets grappigs is en alsof het maar licht is
Het is eerlijk gezegt een ontzettend gevaarlijke boodschap aan kinderen. Musa en Riven’s relatie
vertegenwoordigt slechte boodschappen, en dit is er nog eentje van.
Het leert kinderen de verkeerde manier van positiviteit En het leert ze dat
toxische positiviteit het antwoord is op problemen in een toxische relatie, en dat je de problemen
en obstakels niet moet proberen te overstappen, maar gewoon je ogen dichtknijpen
en toxische positiviteit gebruiken. Maar omdat Musa en Riven altijd
zo optimistisch in hun relatie staan worden kijkers eigenlijk gemanipuleert.
Dit maakt ze lijken alsof ze écht een happy-koppel zijn. Soms is toxische positiviteit
ook een vorm van manipulatie. Het is een soort ’masker’ of een soort facade.
Al de bovenstaande uitspraken zijn gevaarlijke en slechte boodschappen
aan kinderen die Winx kijken. Het geeft kinderen het gevoel dat je een loser bent en dat je gefaalt
hebt als je de (toxische) relatie opgeeft, het geeft kinderen het gevoel dat de relatie wegdoen
voor je eigen gevoelens, betekend dat je niet positief en optimistisch bent. Het geeft
ze een verkeerd beeld van optimisme en positivisme.

Dit was de Update over Musa & Riven: toxische positiviteit.
Bedankt voor het lezen! Dit was een Update die heel persoonlijk en belangrijk is voor mij.
Ooit heb ik ook in een ongezonde relatie gezeten waar ik vaak toxische positiviteit gebruikte
om dingen te normalizeren, en dingen te rechtvaardigen die mijn ex-vriendje deed,
waar ik later ontdekte dat ze niet oké waren. Maar om de relatie in stand te laten houden
gebruikte ik dit. Maar op een gegeven moment werdt ik gewoon een spiegel voor gehouden
dat de toxische positiviteit niet meer werkte. De toxische positiviteit van Musa en Riven
werkt nu ook niet meer op mij. Toxische positiviteit is niet oké. Het geeft optimisme een slechte naam
- iets waar ik al Boogschutter altijd voor zal staan! Daarom wilde ik met deze Update toxische positiviteit blootleggen.
Wat vondt jij van deze Update? Wat vindt jij van toxische positiviteit?
Had jij ervan gehoord? En denk jij dat Musa en Riven’s relatie toxische positiviteit heeft?
Laat je mening weten in de reacties hieronder. Tot kijk, Winx-fans!
Ik hou van jullie!