Het verlangen naar een Gouden Eeuw

Klets hierover de Update van 23 November 2020:

Hallo wereld! Welkom terug bij deze nieuwe Update.
Het onderwerp van vandaag is iets wat ik al een hele lange tijd wilde doen.
Echt al een paar maanden. Maar ik dacht dat niemand het leuk zou vinden.
Maar besloot het toch te doen, want het onderwerp van vandaag
is iets wat me dus al een tijdje bezig houdt. Ik ben al een tijdje geobsedeerd
met het concept en idee van een paradijs, de Gouden Eeuw, het Hof van Eden.
En ik wilde er vandaag een Update over toewijden. Zoals de titel van deze Update luidt,
vandaag wilde ik het hebben over het verlangen dat wij hebben naar een Gouden Eeuw
Dit is iets wat me al een tijdje interesseert. Gevoelens die wij hebben als
collectief. En één daarvan is de wens voor een vredige en harmonieuze wereld.
Vandaag wilde ik het hebben over waar dit misschien vandaan komt,
waar onze (onbewuste) wens naar een paradijs vandaan komt
Dit is een onderwerp en obsessie van mij die ik graag met jullie vandaag wil delen op dit blog.
Dit is de Update over het verlangen naar een Gouden Eeuw:


De laatste tijd ben ik veel meer gevoelens aan het ontdekken in mezelf.
Soorten gevoelens en emoties die ik niet wist dat ik die had.
Ik ben meer aan het ontdekken waar de grenzen voor mij persoonlijk zitten.
En ik ontdek emoties die ik niet wist dat ze bestonden.
Ik leer steeds meer over mezelf. Maar daardoor leer ik ook
steeds meer over ons, het collectief, wij op gebied van mensheid.
Ik leer hoe ikzelf werk, maar ik leer ook meer hoe anderen werken.
En door mijn reis van zelfontdekking ben ik er ook achtergekomen hoeveel
gevoelens en denkwijze wij als maatschappij delen. Gevoelens
die in ons collectief zit. Dingen die niet één persoon voelt. Maar wij
als samenleving allemaal ervaren Dit is een onderwerp waar ik de laatste tijd
heel erg geïnteresseerd in ben. Dingen die in ons DNA zitten.
Angsten en trauma’s die wij delen als mensheid, en hoe we eraan gekomen zijn,
en waarom we ze hebben. Dit is iets wat me nu al een tijdje bezig houdt.
En één van deze collectieve gevoelens zijn een verlangen naar een Gouden Eeuw.
Een verlangen naar een wereld met harmonie, waar geen oorlog en strijd bestaat.
Een wereld waar niemand pijn hoeft te leiden. Een volmaakte wereld.
Dit is iets wat wij allemaal hebben. Je hebt het misschien niet in de gaten,
maar wij doen dit onbewust. Het is een onbewust iets.

Je hoort vaak mensen dingen zeggen, zoals ‘Waarom kunnen wij niet samen in harmonie leven?’ en
‘Waarom behandelen wij elkaar niet met liefde?’.
Het lijkt op een toekomstvizie, maar we gedragen alsof we iets missen.
We gedragen eigenlijk alsof we iets rouwen.
Als de Aarde altijd al bezeten was met wrede mensen, en als de Aarde altijd al bezeten
was met oorlogzuchtige mensen. Hoe komen we dan aan het idee
van een harmonische wereld? Als oorlog, kwaad, oneerlijkheid het enige is wat
we altijd kende. Waarom verlangen we naar een wereld met vrede,
als we nooit vrede hebben gekent? Waarom gedragen we dan
alsof we iets kwijt zijn? Diep in ons is een collectieve weten is
geprint dat vrede op Aarde mogelijk is. Dat gelijkheid en rechtvaardigheid voor iedereen mogelijk is.
Dat leven kan voor iedereen mooi en overvloedig zijn.
We praten er allemaal over. We willen het allemaal, en toch komt dit idee misschien niet voort uit
visioenen voor een betere toekomst. Maar een onbewuste kennen
van een verleden dat eens was Misschien was dit idee van vrede op Aarde
hoe dingen ooit waren. En onze pogingen om het te creëren komen
uit een herinnering uit het verleden in plaats van uit een toekomstige droom.

Overal ter wereld zijn er oude teksten en verhalen die ons vertellen
over een tijd op Aarde, anders dan het heden. En dat deze tijd
slechts een schaduw is van wat eens was: Dit was het paradijs op Aarde, de Gouden Eeuw,
het Hof van Eden. En komt met heel veel andere namen zoals, het eiland van Avalon, de perfecte eeuw, etc.
Overal ter wereld vinden we hetzelfde verhaaltje
van een tijdperk van vrede en overvloed. Een tijdperk waar de Aarde rijkelijk bloeide,
zonder moeite. Een tijdperk waar er voedsel voor iedereen was.
En bovenop alles, een tijdperk van harmonie en vrede, een eeuw waar men
nog geen oorlog kende, waar iedereen elkaar behandelde met liefde en respect (dat is waar het concept van
‘De Gouden Regel’ vandaan komt). Iedereen behandelde elkaar als familie.
Deze mensen waren puur en rein van hart, in harmonie met natuur en dier (een tijd waar men nog geen dieren at).
In mijn kindertijd heb ik altijd de versie gehoord
dat de mens uit het paradijs anders waren, als de mens van nu.
Dat het een soort mens was dat geen vlieg kwaad zou doen, een onschuldige soort mens.
Tegen mij werdt verteld alsof dit een tijdperk was dat écht bestaan heeft op de Aarde
Maar ik wuifde dat gauw weg, en ik dacht dat het nonsense was.
En dat men nooit zo heeft kunnen zijn, want het klonk zo ongeloofwaardig voor mij
dat de mensheid ooit zo liefdevol kon geweest kon zijn, gezien hoe wreed
de samenleving nu is. Ik dacht: Dit zijn maar gewoon sprookjes.
Maar later ontdekte ik dat zelfs de meeste magische sprookjes
toch een beetje waarheid kunnen bevatten

En misschien dat ons onbewuste verlangen
naar een soort Gouden Eeuw een link heeft met alle sprookjes en verhalen
over het paradijs. Waarom zouden we anders een verlangen hebben
naar iets wat nooit is meegemaakt? Een hoop mensen die dit voelen doen het onbewust
en weten niet eens dat de legende van het paradijs zelfs bestaat. Waarvan ik dacht: Misschien zijn we het vergeten?
En dat alle verhalen nu afgedaan als sprookjes
eigenlijk zijn om een herrinering te bewaren. Ik ben dit gevoel de laatste
tijd erg aan het onderzoeken, en ontdekken
waar het precies vandaan komt. Ik ontdekte dat ik dit voel wanneer
dingen in mijn leven niet zo goed gaan of wanneer ik erg gestresst ben.
Maar écht vooral wanneer ik het nieuws kijk en zie wat voor een ellende
er gaande is in de wereld. Sommige mensen stoppen zelfs helemaal met het kijken van het nieuws (en ik neem het ze totaal niet kwalijk!).
Maar elke keer als ik het ellendige nieuws kijk, voel ik een soort rouwen in mij
en een vraag van: Waarom? Waarom moet het allemaal zo? Waarom is er zoveel oorlog?
Misschien rouwen we wel naar een tijd dat eens was Misschien is dit rouwen
wel een onbewuste herrinering en trauma dat we hebben als mensheid
naar een paradijselijke tijd. En wanneer we alle ellende op het nieuws is
we als het ware worden teruggetrokken naar een tijd waar alles anders was.
Een tijd zonder ellende en kommer en kwel.


Hoe Saturnus aan onze voorouders verscheen met Venus en Mars eromheen.

Deze wens naar een paradijs vieren wij nog
steeds onbewust, doormiddel van feesten, zoals Kerstmis. Dat is een tijd waar we in harmonie leven,
en oorlogen worden gestaakt, en we geschenken
uitdelen als een symbool voor de tijd toen de Aarde nog in overvloed was.
We proberen onbewust het gevoel van een Gouden Eeuw
na te bootsen Zoveel doen we om dat gevoel terug te krijgen,
dat gevoel van een paradijs, omdat we het misschien ergens missen
en ergens iets voelen alsof we een deel van onszelf kwijtzijn.
Hoe kan het zijn dat we ooit een paradijs op Aarde hadden? Wat was die tijd van de Gouden Eeuw?
En hoe kan het zijn dat deze oude teksten beweren dat Saturnus
de heerser van de lucht was in deze tijd van vrede, liefde en overvloed?
Het is interessant op te merken dat wanneer onze voorouders
het hebben over deze Gouden Eeuw, het niet onze zon
was die de heerser van de lucht was, maar Saturnus.
In elke versie van het paradijs wordt gesproken van een schepper-koning,
een koning van de wereld, de eerste God, een universele monarchie, etc.
Een koning en stichter van het paradijs. Je ziet concepten van dit overal ter wereld.
Deze schepper-koning wordt geassocieert met de planeet Saturnus (goden zoals Ra en Shamash
worden geindentificeerd met de planeet Saturnus).
In Griekse Mythologie is Saturnus, oftewel, Cronos zoals hij
daar heet de koning en schepper van de Gouden Eeuw op Aarde.

De planeet Saturnus verschijnt voor ons vandaag slechts
als een stipje aan de hemel, hoe kon het dan dat Saturnus geassocieerd met het paradijs
en de Gouden Eeuw? Een aantal teksten verwijst naar planeet Saturnus als de ‘zon’,
inplaats van de gebruikelijke astronomische naam Kayamānu.
In deze oude teksten is beschreven dat Saturnus ooit onze zon en onze belangrijkste leidende
ster was, en met Saturnus als heerser was het leven vredig.
Er is enig onderzoek onder leiding van Velikovsky, dat Saturnus misschien ooit een prominenter
karakter van de lucht was. Dat Saturnus, Venus
en Mars helder en krachtig aan de hemel werden gezien. Dit zou alle
verhalen verklaren overal ter wereld die zeggen dat alle
schepper-koningen ’gefixeerd midden in de lucht’ stonden of dat de Goden
in de lucht woonden. Hoe kan het dat Saturnus zo werdt geëerd en gevierd
in oude tijden, als de planeet maar slechts een kleine stip is in de lucht?
Volgens de Saturnus Polar Configuration-theorie leefden
onze voorouders niet meer dan 6000 jaar geleden in een
heel andere wereld, met een hemel in een andere configuratie dan nu.
De planeten waren niet ver van de aarde verwijderd, maar vlak boven hun
hoofd, in combinatie boven de (kosmische) Noordpool. Deze planeten waren
Saturnus, Venus en Mars (Jupiter ook, maar verscholen achter Saturnus,
om later te voorschijn te komen als de planeten gingen bewegen).

Saturnus was de belangrijkste globe en was oorspronkelijk geen planeet,
maar een bruine dwergster. Maar toen bewogen de planeten en nam ons huidige zonnestelsel zijn plaats in,
en dat is het moment waarop we uit de Gouden Eeuw kwamen.
Hoewel dit nooit als feit is bewezen, is het interessant om je af te
vragen waarom de voorouders praten over Saturnus als onze zon
Deze schepper-koning Saturnus wordt gezegt ervoor gezorgt te
hebben dat de Aarde overvloedig bloeide. Het klimaat van het paradijs
kan alleen geproduceerd worden onder een bruine dwergster.
Wij hebben daarna nooit meer een klimaat vergelijkbaar met het paradijs gehad.
De échte oorsprong van Kerstmis is Saturnalia. Een feest waarbij ik eerder zei
dat het waarschijnlijk een onbewuste herrinering is naar de Gouden Eeuw,
was oorspronkelijk een feest van Saturnus. Misschien is Saturnalia
een herrinering naar een tijd dat de planeet Saturnus ooit in de lucht
stond en heerser was over het paradijs Ook in Astrologie zijn er overblijfselen
van de paradijs-Saturnus, als de planeet de ’stichter van beschavingen’ wordt genoemd
en heerst over hergeboorte. En volgens andere Mythologie is Saturnus
de god van de landbouw, en soms over zaden. Dit kunnen linken terug
zijn naar het paradijs waar Saturnus de schepper-koning was.
Maar het paradijs eindigde in een wereldomvattende ramp,
die wij onbewust herrineren als ’het einde van de wereld’.
Overal ter wereld bekend als de oorlog van de goden. Dit herrineren wij nog steeds,
maar we zijn er niet bewust van. Misschien maak ik hier een andere Update over,
als jullie daar geïnteresseerd in zijn.

Dit was de Update over het verlangen naar een Gouden Eeuw.
Ik weet dat ik één jaar geleden ookal veel over Saturnus heb geschreven op mijn blog.
Maar nooit heb ik in het uitgebreid gepraat over zijn link met het paradijs
en nooit heb ik het uitgebreid gehad over onze wens voor een Gouden Eeuw.
Daarom wilde ik er vandaag op uitbreidden. Ik hoop dat jullie
dit een interessante Update vonden. Dit is iets waar ik nu al een tijdje
mee bezig ben, en wilde het graag met jullie delen Als jullie
een tweede deel van dit willen (over onze angst van het einde van de wereld),
geef dan even een gil in de reacties Wat vondt jij van deze Update?
Heb jij ook weleens een verlangen naar een Gouden Eeuw,
een wereld met vrede en harmonie? En geloof jij dat
planeten ooit eens dichterbij hebben gestaan? En denk jij
dat paradijs écht heeft bestaan? Laat je mening weten in de reacties hieronder.
Bedankt voor het lezen. En ik ben bijna jarig, en dan komt er een speciale Update waar
jij aan mee kan werken. Hier meer info .