Ik heb faalangst

Klets hierover de Update van 29 Juni 2020:

Hoi jongens! Welkom terug bij mijn nieuwe Life-Story Update.
Ik hoop dat het goed met jullie gaat, en een fantastische dag hebt gehad.
Vandaag ga ik weer een persoonlijke story met jullie delen.
Deze keer over: mijn faalangst. In een Update in 2018 heb ik al eens een story
gedaan over mijn angststoornis. Maar ik heb het nog nooit op het blog gehad over mijn faalangst.
Ik heb het een paar keer vermeldt, maar nooit echt over gehad hoe mijn ervaring is.
Ja, ik heb faalangst. In andere woorden: Angst om te falen. Er zijn verschillende
vormen van een angststoornis. Faalangst is de vorm die ik heb, en ik wilde
er een story over maken op het blog, en vertellen over mijn ervaring.
Dit is mijn Life-Story over mijn faalangst:


Omgaan met angstgevoelens is moeilijk, en het beheerst mijn leven.
Ik heb vaak last van angstgevoelens over fouten maken. En zelfs de fouten van anderen,
daar geef ik mezelf dan de schuld over dat ik ze niet heb gecorrigeerd.
Ik kan met mijn angststoornis niet meer goed nadenken, en ik denk alleen
maar aan de doom scenario's die er kunnen gebeuren. Uiteindelijk loopt
het dan allemaal weer gladjes, en heb ik spijt dat ik dan zo negatief dacht. Maar dit is mijn faalangst.
Ik ben bang om fouten te maken, zelfs al zijn ze heel erg lullig of heel erg klein,
zoals als ik iets vergeet, ben ik bang dat mensen heel erg boos op mij worden
om zoiets Ik ben ook heel erg gevoelig voor de kleinste beetjes kritiek.
Dit is niet omdat ik geen verantwoordelijkheid wil nemen voor mijn daden.
Ik ben gewoon bang dat mensen me haten. Meestal is dit niet eens het geval,
en bedoelen ze het ook niet zo, maar juist om me te corrigeren. Maar mijn
hoofd denkt meteen: Ze willen je naar beneden halen. Dit komt ook voornamelijk
uit hoe ik opgevoed ben (door toxische ouders die niets anders dan alleen kritiek
hadden op mij). Dit is hoe ik mijn angststoornis heb ontwikkelt. Ik verlies ook
gauw het vertrouwen in mensen. Ik heb vaak last van enge gedachten over
wat mensen over me denken. Alles in mijn hoofd lijkt altijd zo realistisch,
zelfs de doom scenario's Soms ben ik al bang dat voor iets dat gebeuren gaat, vóór de situatie zelf.
Het hoeft nog niet eens gebeurd te zijn, of ik ben er al bang voor. En dan blijf ik me
een absoluut rot gevoel rondlopen. Mijn avonden kunnen er dan naar de knoppen gaan,
omdat ik er over bleef piekeren (Ja, daar ben ik ontzettend goed in).
En soms slapeloze nachten over kreeg.

En voor wat? Uiteindelijk eigenlijk voor niks Want het liep veel beter
af dan mijn enge gedachten. Maar het komt omdat mijn faalangst me onzeker maakt.
Zoals ik al zei, het maakt me bang over wat anderen hun meningen zijn over mij.
Dit is ook waarom ik soms bang ben om domme of verkeerde dingen te zeggen.
Een paar weken geleden was ik bij familie op bezoek. En ik wilde wat zeggen tegen mijn moeder.
Maar ik maakte mijn zin niet af, en zei heel gauw weer ’laat maar’.
Omdat iedereen mee luisterde van de familie. En ik was bang dat wat ik zei
raar was Door mijn faalangst overdenk ik bijna elk ding die ik doe.
Ik haat mijn kindertijd door alle fouten die ik toen heb gemaakt. Zelfs al zijn
het fouten die elk kind maakt, en erg normaal zijn voor een kind.
Ik kan me enorm schamen voor dingen van wel 5 of zelfs 10 jaar geleden zijn gebeurt,
ik weet niet goed hoe ik die een plekje moet geven. Ik draag het verleden
nog altijd bij me op mijn schouders. Ik kan heel lang nog blijven treuren
over daden en beslissingen uit het verleden zijn gemaakt en gebeurt.
Ik kan me ontzettend druk maken over dingen die ik had kunnen zeggen
in een bepaalde gesprek, en dingen die ik beter kan kunnen doen in het verleden.
Vaak dan ben ik ook bang dat mensen me niet geloven als ik sommige dingen zeg.
Zoals laatst werdt ik opgehaald door mijn zus van mijn werk. Ze appte
dat ze er was. Maar we konden nog niet weg, want het was te vroeg.
Toen het tijd was, gingen we naar buiten. Mijn zus stond daar met haar auto.
Maar omdat er een auto achter haar zat die er niet langs kon op het parkeerplaats (de parkeerplaats is namelijk
maar klein), moest ze even omrijden. Ik werdt meteen bang dat mijn collega’s dat gezien hadden.
En dachten dat ik had gelogen had over dat mijn zus er was, zodat ik al naar buiten kon.
Omdat het leek alsof ze net aankwam rijden, maar dat was natuurlijk niet zo.
Maar mijn faalangst vertelde me meteen: Je collega’s denken nu dat je liegt.
Het duurde heel lang totdat ik die negatieve gedachte uit mijn hoofd had gezet,
en de volgende dag op werk deed iedereen normaal. Niemand was boos, niemand die mij erop wees, ofzo.


Het was gewoon mijn faalangst die mij die negatieve gedachte gaf Een ander moment was dat ik mijn
baas verkeerd had verstaan met hoelaat we naar huis mochten.
Vanwege het corona virus uitbraak begin dit jaar, werkte we tijdelijk alleen even s’ochtends.
Ik dacht dat mijn baas zei van 10 tot half 2. Uiteindelijk kwam om half 1 mijn andere collega
vragen of ik niet al naar de bus moest. Ik vroeg natuurlijk wat hij bedoelde.
Ik ging naar beneden en vroeg ik het nog eens aan mijn baas. Hij zei op een beetje serieuze toon:
’Nee, ik zei tot half 1 voor jouw’. De hele dag heb ik hierover gepiekert.
Door mijn faalangst, omdat ik hem verkeerd had verstaan.
Ik was bang dat hij nu dacht dat ik niet had geluisterd en eigenwijs wilde doen.
Maar later realiseerde ik me pas dat mijn baas nooit zo denkt over mij,
en verder deed hij normaal. Nogmaals: Hij was niet eens boos.
Met mijn faalangst kan ik me zo slecht voelen over dingen die ik niet eens gebeurd zijn,
zoals de situaties die ik net heb vermeldt. Dit zijn allemaal dingen die gewoon tussen mijn oren zitten.
Elke keer als zoiets gebeurt
ben ik bang op mijn kop te krijgen de volgende dag, maar elke keer gebeurt het niet.
En heb ik mezelf weer staan martelen met die gedachte. Soms werk
ik me bijna kapot omdat ik bang ben voor straf Bijvoorbeeld, afgelopen Vrijdag toen we
aan het einde van de dag aan het voorbereiden waren om naar huis te gaan en weekend te vieren,
was ik vergeten te zeggen tegen mijn andere collega dat alle leerkrachten wegwaren.
Ik schoot meteen in de stress dat hij daardoor de deur van de school niet opslot had gedaan
en het alarm er niet op had gezet, door mij Natuurlijk kwam mijn faalangst
meteen weer naarboven om mij te vertellen dat de school op deze manier niet veilig afgesloten was door mij.
Omdat ik niet had gezegt tegen mijn collega dat de laatste leerkracht weg was.

Maar ik hoefde nergens bang voor te zijn, later besefte ik me dat
ik niet eens verantwoordelijkheid was voor de deuren af te sluiten.
Maar het was wel even een hele vervelende en enge gedachte.
Als ik iets vergeet op werk, ben ik heel erg bang dat ik direct op mijn kop krijg
en hard gestraft zal worden Ik kan bijna niet meer bijhouden hoevaak
ik vorig jaar wel niet bang ben geweest om iets verkeerd te doen, vooral toen ik mijn nieuwe werkplek kreeg.
Alles was nieuw en onbekend, en was ik erg bang om te falen, en dat terwijl
het eigenlijk te rechtvaardigen was, omdat ik er nog niet zolang was.
Toch was ik erg bang door mijn faalangst. Een paar weken geleden maakte ik een foutje
op werk door de prullenbakken te legen, terwijl we dan pas later op de dag doen,
dit werdt gecorrigeerd door één van mijn collega’s. Hij was niet eens boos,
toch door mijn faalangst begon ik me er enorm voor de schamen.
En dat terwijl er eigenlijk niets ernstigs was gebeurd, en het niet zo verschrikkelijk
was om de prullenbakken eens vroeger te legen dan normaal.
Maar met faalangst is het dat ondanks dat je realiseert dat het niet zo erg is,
deze vervelende gevoelens toch blijven hangen. Vorig jaar had ik ook eens meegemaakt
dat mijn leidinggevende vroeg aan mij of ik de matten wilde zuigen
van de school. Nadat ik dat gedaan had, schoot ik meteen
in de stress of ik de gangen ook had moeten meezuigen, en dat terwijl me alleen is gevraagd om de matten te doen
Toch werdt ik heel erg angstig om gestraft te worden. En door mijn schaamte voor mijn angst
durf ik soms ook geen vragen te stellen of sommige dingen aan te geven,
waardoor ik nooit de echte waarheid soms te weten krijgen,
en blijf door piekeren.


Ik ben ook heel erg perfectionistisch, als ik, bijvoorbeeld,
een tekening maak van een Winx. En een ding aan de tekening is slecht, maar de rest is goed,
is het meteen verpest voor mij. Maar hier ben ik aan aan het werken.
En ik kan geen week overslaan zonder mijn kamer schoongemaakt te hebben,
en dan moet ook echt alles gedaan worden. Ik kan geen week zonder maar iets overgeslagen te hebben, want dan voelt
mijn kamer niet schoon genoeg voor mij. Maar mijn faalangst komt niet alleen voor op mijn werk,
maar wel vaker sinds ik daar het meeste van de tijd ben, natuurlijk.
In deze corona periode ben ik heel erg bang om mensen te besmetten,
terwijl ik weet dat ik zeker weten het virus niet heb. Zoals al ik op bezoek
ben bij familie en, bijvoorbeeld, een deurklink aangeraakt heb
zonder mijn handen te hebben gewassen, ben ik bang dat ik mensen
ziek zal maken Ik ben vooral bang dat als ik iets heb gedaan op werk
dat fout ging, dat mijn collega’s dat dan doorvertellen, zonder
mij er eerst op te corrigeren, en meteen naar mijn baas gaan
om het achter mijn rug om te zeggen. Zelfs al app naar iemand een vraag,
ga ik meteen aan mezelf twijfelen of de vraag raar was.
En mijn faalangst verteld me dan meteen dat dat die persoon
waar ik het naar gevraagd heb, het gaat doorvertellen aan anderen,
en zegt dat het een stomme vraag was van mij, zodat ze lekker
om me kunnen lachen achter mijn rug om. Ik weet dat alle mensen
die mij corrigeren het niet fout bedoelen, het is mijn faalangst die mij verteld
dat mensen altijd maar tegen me zijn, en me naar beneden willen halen.

Dit was de Life-Story Update over mijn faalangst.
Ik hoop dat het de mensen heeft geholpen die ook strugglen
met een angststoornis of momenteel veel last hebben van angst.
Misschien konden jullie wat uit de story halen, ik hoop
dit als herkennings materiaal voor mensen op te zetten.
Maar ik wilde ook gewoon even mijn verhaal en mijn ervaring delen.
Gelukkig gaan het momenteel wat beter met mij faalangst.
Toch heb ik nog steeds heel vaak de angst om op mijn kop te krijgen
Maar als ik op mijn kop krijg, kan ik daar wel beter mee omgaan,
en voel ik me niet zo ellendig meer.
Wat vondt jij van mijn Life-Story?
Heb jij ook een angststoornis? Of ervaar jij momenteel veel angst?
En kon jij je herkennen in mijn verhaal?
Deel jouw verhaal ook in de reacties hieronder (als je wilt).
Tot kijk, Winx-fans!