Gebreken Stella’s Nemesis verhaal (World of Winx S2)

Klets hierover de Update van 7 Oktober 2020:

Hoi World of Winx-fans! Deze Update is speciaal weer voor jullie gemaakt
(Wat ben ik eigenlijk weer te goed voor deze wereld ). Maar ook omdat ik het
gewoon heel leuk vindt om te doen, natuurlijk. Vandaag wil ik het hebben over
iets waar ik het nog nooit over heb gehad. En dat zijn de gebreken van Stella’s Nemesis plot.
Zoals je weet is Stella’s Nemesis (verhaal) fan-favoriet - ook die van mij.
Maar het lijkt erop dat niemand praat over de gebreken van de Winx Nemesises (en vooral niet die van Stella).
Dus ben ik er vandaag om daar verandering in te brengen. En sinds ik het leuk vindt
om dingen te doen die anderen nooit gedaan hebben, is dit een geweldige kans.
Maar dan heb ik het niet over Stella’s Nemesis zelf, maar meer over het plot, het moraal van het verhaal, en de boodschap.
Zoals jullie weten vindt ik de boodschap in een serie heel erg belangrijk.
In het verleden heb ik al eens mijn mening geuit op alle Nemesises van de Winx , dus ik ga geen dingen herhalen.
Vandaag kom ik met nieuwe dingen, en nieuwe inzichten. Het is vandaag daarom eens
tijd om schoon te komen. Dit zijn de gebreken van Stella’s Nemesis verhaal (plot en boodschap):


Dit is persoonlijk één van mijn favoriete Nemesis van World of Winx Seizoen 2.
Maar natuurlijk kan niets perfect zijn - ookal denkt de Winx Club-fanwereld dat soms van wel.
Vooral omdat de Nemesis veel meer opbouw had, dan de andere Nemesises. De andere waren ook goed hoor - begrijp me niet verkeerd. Maar die van Stella stond toch het meeste van uit, en was het indrukwekkendste van allemaal, vondt ik.
Het had ook eigenlijk een echt achtergrondverhaal eraan geknoopt, en dat vondt ik het leukste (Stella die gepest werdt toen ze jong was). Deze Nemesis had ook het meeste gevoel erin gestopt (Ik heb Niagara watervallen gehuilt ).
Deze Nemesis en moment en verhaal was gewoon zoveel beter uitgewerkt.
En alles voelde ook echt heel erg persoonlijk. Dus niet de simpele opmerkingen van: ’Stella is stom! Stella is raar!’.
Maar echt hele pijnelijke dingen, zoals ’Je hoort haar stem nog steeds door je oordopjes heen!’.
Wow, dat was écht intens Deze was ook écht intens - naast die van Bloom het heftigste.
Stella’s Nemesis was echt de beste, en verdient echt een troffee.
Maar zelfs kampioenen hebben gebreken, en zelfs Stella’s Nemesis verhaal heeft minpunten.
In het verleden heb ik eigenlijk alleen maar de goede dingen besproken van deze Nemesis.
Maar soms moeten we onze roze gekleurde bril afzetten, en dingen bekijken op een kritische en realistische manier.
World of Winx Seizoen 2 is goed. Maar niet perfect natuurlijk (Take notes, fanwereld ).

Maar ik waardeer het wel dat Stella’s Nemesis een probleem
tackelde dat nog steeds in de wereld aan de hand is. En dat is: Pesten.
Ik leef met iedereen mee die nog steeds gepest wordt, of gepest werdt ooit in hun leven (i know how it is, ik meen het).
Ik vindt het heel erg dat je het moet of moest meemaken in je leven. Niemand verdient het om gepest te worden.
En ik vindt het vooral goed dat Stella’s Nemesis-moment vooral het latere effecten van pesten aanpakte
Stella werdt nu niet meer gepest, natuurlijk. Maar je zag duidelijk dat ze er nog de wonden van over had gehouden.
Zelfs nu ze ouder en volwassen is. We zagen dat ze zich nog steeds veel aantrok van wat anderen
dachten van haar, en nog steeds druk maakte om de meningen van anderen.
Dit is een bekend effect van de nasleep van pesten, dan niet vaak wordt herkend
of serieus wordt genomen. Maar niets is wat het lijkt. Er zijn een heleboel geweldige dingen hieraan,
maar ook een heleboel gebreken hieraan. Veel dingen aan Stella’s Nemesis plot (en boodschap) klopte niet.
En Stella’s Nemesis was fan-favoriet, dus koos ik deze (als er gebreken zijn met andere Nemesises,
zal ik daar elk een andere Updates over maken). Maar ook omdat deze me het meeste uitstond
en het het belangrijkst boodschap en thema had. Veel mensen hebben het niet opgemerkt
maar Stella’s angst (en verhaal) was eigenlijk heel erg onduidelijk en best wel vaag.
Heb jij eigenlijk begrepen wat Stella’s angst nu eigenlijk precies was? (dat de Nemesis triggerde).
Ik dacht altijd dat het was: Stella’s angst dat niemand haar leuk vindt.
Maar nu ik nog eens terugkeek zag ik dat het steeds veranderd door de momenten
heen in de Aflevering en de Nemesis momenten In het begin we dat Stella op een
feestje is met de andere Winx, waar ze de drie zeemeerminnen van de dromenwereld tegenkomen.

En die maken commentaar over haar outfit, en andere gemene opmerkingen over Stella.
We zien dat het Stella enorm kwetst, en ze huilt. Het lijkt er duidelijk op dat Stella’s angst is wat anderen denken over haar.
Daarna zien we ook een flashback van haar, waar ze als kind gepest werdt door twee andere vervelende kinderen.
Nog een bewijs dat Stella een onopgelost trauma heeft, en een duidelijke indicatie wat Stella’s angst is,
en dat het haar doet denken aan een tijd waar niemand haar leuk vondt. Maar het lijkt erop dat dit halverwege het verhaal
veranderd. Later zien we dat Stella juist iedereen wegjaagt, en zegt dat ze bang is om alleen te zijn.
Ineens is er een plotseling switch in het verhaal (Rainbow, maak ons niet zo in war!).
En dit is een groot gebreken in Stella’s Nemesis verhaal.
Het is onduidelijk waar ze nu bang voor is, en het is onduidelijk waar het verhaal naartoe wilt.
De jonge Stella spreekt tot heden Stella, en zegt: ’We zullen nooit alleen zijn! We hebben altijd onze vrienden nog!’.
Maar het is vreemd, gezien het verhaal eerder helemaal niet over vriendschap ging.
En ja, ik ben het wel eens. En ik zeg niet dat dit geen goede boodschap is.
In moeilijke tijden hoeven we niet alleen te zijn. We hoeven het niet alleen te doen en alleen te doorstaan.
Er zijn mensen die ons steunen. Er zijn nog steeds mensen die van ons zullen houden, ongeacht
wat sommige anderen denken. Maar het probleem is dat het lijkt dat deze boodschap in het verkeerde verhaal zit.
Stella’s angst was dat niemand haar leuk vondt. Nooit eerder was het de angst dat ze alleen zou zijn.
Dit was namelijk Bloom’s Nemesis verhaal. Ze was duidelijk alleen in haar situatie, niemand
anders kon haar Nemesis (Vertigo) zien, nooit eerder in Stella’s verhaal was het aangetoond dat ze bang was om alleen te zijn.
Bang zijn om alleen te zijn en bang zijn dat niemand je leuk vindt, zijn namelijk twee hele verschillende dingen.
Ik, persoonlijk, heb een angst om alleen thuis te zijn. Ik haat het om helemaal alleen in een
stil huis te zijn - vooral als het donker is - en dan denk ik niet aan wat andere van me vinden.
Ik krijg daar juist paniekaanvallen daarvan (het is een angststoornis).

Een andere vorm van bang zijn om alleen te zijn is: verlatingsangst.
Het komt er dus op neer dat Stella’s angst over de meningen van anderen plotseling
daarna verlatingangst werdt Dit is een gebreken die niemand is opgevallen,
maar wel een probleem is in het verhaal. Als je niet goed vast hebt waar je naar toe wilt,
wordt het verhaal een choas en vaag. Het leek er niet op alsof Rainbow goed wist
waar ze soms naar toe wilde met sommige Nemesises (vooral Flora’s. Ugh, laten we daar niet over beginnen ).
En zoals ik al zei ging het verhaal eerder nooit over vriendschap. De jonge Stella
zei: ’Weet je nog hoe we onze harde momenten overwonnen? Door onze vrienden!’.
Maar dit gek, gezien we eerder in het verhaal nog een eenzaam meisje zagen
dat totaal geen vrienden had. We zagen dat Stella vroeg aan twee andere meisjes of ze met hun mee mocht doen.
Maar hun weigerde het. Je kunt zien dat als Stella die erbij wilde horen. En dat is mogelijk,
maar waarom zou ze dat willen doen als ze al vrienden had? Waarom zou Stella
zich alleen voelen als ze vrienden had? Dat is nog een reden waarom die ’verlatingsangst’ vreemd was.
Waar moet ze die angst vandaan hebben? Het slaat nergens op. De andere angst (wat anderen
van haar vinden) is veel logischer. Ook omdat het een aanleiding heeft.
Maar haar pestverleden kan geen oorzaak zijn voor haar angst voor eenzaamheid.
Mensen die bang zijn om eenzaam achter gelaten te worden hebben dat meestal gekregen,
omdat ze eens echt eens verlaten zijn.


Maar Stella was nooit verlaten, want ze had vrienden, zoals ze zegt.
Stella had duidelijk geen vrienden, dus het slaat nergens op hoe ze later roept
dat ze voorbij de harde momenten kwam door haar vrienden. Het was wel vrijduidelijk dat Stella
een buitenbeentje was en een muurbloempje. Iedereen was tegen haar vrijduidelijk.
Veel gepeste kinderen hebben vaak ook geen vrienden (ik in ieder geval niet).
Maar dit was niet de enige raar aan Stella’s Nemesis verhaal. Het moraal van het verhaal
was ook heel erg vreemd Elke Winx moest tijdens hun Nemesis-momenten
angsten en andere struggles overwinnen. De Winx’s Nemesises zijn
er als karakterontwikkeling voor de meiden. Maar ook om een moraal
of boodschap te brengen naar kijkers. Het zijn levenslessen voor de Winx,
maar ook voor de kijkers van de serie. Het is daarom belangrijk dat je je boodschap duidelijk hebt.
Maar voor mijn gevoel had Stella niet écht haar angst overwonnen, alleen maar iets gerealiseert.
Haar angst was, zoals ik al zei, dat mensen haar niet leuk vinden. Maar heeft ze die angst
wel echt overkomen? Dit is trouwens het gevoel dat ik ook heb bij de anderen
Nemesises van de Winx. Het lijkt alleen maar alsof ze ze hebben verslagen,
inplaats van écht hun angsten te hebben overwonnen, en echt gegroeit zijn als persoon.
Alleen wat ze hebben is iets gerealiseert, zoals Bloom heeft gerealiseert dat Vertigo
’een projectie van haar angsten’ is. En haar daarop verslagen heeft.
En Layla heeft ontdekt wat haar Nemesis, Sinka’s zwakte was, en haar daarop ook op uitgeschakelt.
En daardoor hadden de Nemesises inderdaad geen grip meer op de Winx. Maar hebben de Winx
ze écht verslagen doordat ze hun angsten hadden overwonnen? Ik vindt net echt.
Ze hebben alleen gerealiseert waar ze meezaten (de angsten die ze hadden).
Maar ze niet echt getackelt, ofzo.

Het is jammer, want er kon zoveel meer gedaan worden met dit plot, maar het voelde soms
een beetje underwhelming. Dit geldt ook voor Stella’s Nemesis verhaal, het leek niet écht alsof
Stella iets had overkomen, ofzo. Jonge Stella zei alleen ’Weetje nog hoe we onze harde
momenten overwonnen? Door onze vrienden!’. En daarna rende Stella naar haar vriendinnen toe.
Maar wat had ze hier eigenlijk van geleerd? Wat was het moraal van het verhaal?
Het lijkt erop alsof het wilt vertellen dat je de mensen moet zoeken die juist wél van je houden.
Maar dat lijkt ermee op alsof Stella’s vrienden haar kracht geven. En niet op dat ze
echt van haar angst is afgekomen. Stella’s vriendinnen geven haar de kracht om door te gaan,
en de kracht om de moeilijke momenten te overleven. Maar haar angst voor wat anderen
van haar denken, is hierbij niet opgelost. Ze ging alleen maar naar de mensen die wel positieve dingen over haar zullen zeggen,
en dingen zullen zeggen die haar niet zullen kwetsen. Ik wil niet zeggen dat ze wegliep voor haar angst
of wegliep voor haar problemen. Ik wil hiermee zeggen dat dit misschien niet het doel zou moeten zijn
van dit verhaal. En misschien niet de juiste boodschap is. Ik zeg niet dat het een slechte boodschap was,
maar het was nou ook weer echt een goede Maar er zit nog steeds een vies geurtje aan,
het lijkt er nu op alsof Stella afhankelijk is van haar vriendinnen. En ja, het is mooi als
je vriendinnen je steun en toeverlaat zijn. Maar dat wordt niet oké meer, als hun het worden
die je problemen moeten oplossen. Nu lijkt het erop alsof Stella niet alleen kan zijn,
want wanneer ze alleen is, slaan haar angsten toe. Wat Stella had moeten leren
is onafhankelijk worden, en voor haarzelf leren opstaan.

En het belangrijkste nog wel: Leren dat de meningen
van anderen niets zeggen over haar. Maar meer over die personen. Alleen maar omdat iemand
iets zegt of iets vindt, betekend nog niet dat het waar is. Dit zou een betere boodschap geweest zijn,
dan de vriendschap boodschap van ’We hebben onze vrienden wanneer het moeilijk wordt’.
Dat is niet je problemen oplossen. Dit is een gevecht die Stella zelf moet uitvechten.
Wanneer ik angsten heb, kan ik naar mijn vrienden toegaan voor verlichting,
maar zij zullen er niet altijd zijn - zij hebben ook hun eigen leven.
Daarom moest ik leren zelf om te gaan met mijn angststoornis.
Zij zijn er alleen voor de verlichting. Mijn angsten overwinnen is een battle die
ik persoonlijk moet uitvechten. Stella moet de grootste les in het leven leren die iedereen moet leren:
Op jezelf vertrouwen. Wanneer er niemand is, heb je altijd jezelf nog.
Wanneer de wereld uitelkaar valt, heb je jezelf nog. Wanneer je je eenzaam voelt, is jezelf de enige die er nog is.
Jezelf zal altijd de laatste persoon zijn die er nog is. Daarom mag je jezelf niet verliezen
- ik moet me potverdorie houden aan mijn woord - want als je jezelf niet hebt.
Dan ben je pas écht eenzaam.

Dit was de Update over gebreken Stella’s Nemesis verhaal (World of Winx S2).
Geen Winx Nemesis-verhaal is perfect, en deze Update bewees dat.
Ook veel van de Winx Nemesis-verhalen hebben plotgaten, scheuren en gebreken.
Veel van de Winx Club-fanwereld denkt dat World of Winx perfect is - akuch, echt niet
Maar als je dieper graaft, zie je dat deze spin-off net zoveel gebreken heeft
dan de hoofd-serie. World of Winx is niet op magische wijze ’beter’.
Met deze World of Winx-Updates wil ik bewijzen dat dit narratief niet klopt.
En dat World of Winx, als je dieper kijkt, ook veel plotgaten heeft
en verre van perfect is. En zelfs de Nemesis-verhaal van Stella, ookal is die fan-favoriet,
dat soms eigenlijk niets zegt Wat vondt jij van deze Update?
Wat vindt jij van Stella’s Nemesis en het plot? En welke dingen vondt jij er leuk aan, en welke dingen niet?
En heb jij nog meer plotgaten opgemerkt die niet in deze Update staan?
Laat je mening weten in de reacties hieronder.
Als er meer Nemesis-verhalen zijn die gebreken hebben,
dan zal ik daar andere Updates over maken.
Tot laterrrr!