Winx-Off topic: Wanneer vriendschap aan een einde komt:

Klets hierover de Update van 5 Oktober 2016:

Voor de mensen die nog niet weten waar deze Off-Topic over gaat.
Het was eerst onder de naam ’Winx en de maatschappij’‚maar ik vondt Off-Topic
korter en krachtiger. Dit zijn een soort updates die ik niet vaak doe,
maar eens in de zoveel tijd. Vandaag heb ik weer iets. Dit is een soort vervolg op
de Winx en de Maatschappij van vorig jaar, dat ook over vriendschap ging.
Vandaag wil ik verder praten over vriendschap.
Maar nu meer vanuit mijn perspectief.
Zoals mijn ervaringen. Laten we beginnen:

Ik durfde eerst niet te vertellen, wat ik nu wel wil vertellen. Maar er komt een punt dat je wel moet stoppen.
Niet alleen voor de vriendschap zelf. Maar ook voor jezelf (en je eigen welzijn).
Dat heb ik meegemaakt met D. (Sorry ik noem liever geen namen).
Eerst dikste vriendinnen, nu zie ik haar liever nooit meer.
Ze was er manipulatief. In het echt was ze een leuk lief meisje, niks aan de hand,
maar op netwerk was ze een compleet ander persoon!

Zoals ik al zei, was ze erg manipulatief (en dat had ze zelf niet eens door!)
Ze ging ook om met andere hele verkeerde gasten. En daardoor werdt ze erg beinvloed.
Ik probeerde haar natuurlijk als vriendin te helpen en advies geven, en haar overtuigen dat die foute vrienden niet goed zijn.
Je verwachtte natuurlijk dat ze misschien wel zou luisteren naar haar vriendin.
Maar nee, ze vertikte het, oke ze is misschien niet verplicht om mijn advies op te nemen,
maar de manier ze erop reageerde had ze zeker anders aan kunnen pakken.
Ze reageerde alsof ik totaal gestoord was. Ze vertelde dat ze wel te vertrouwen waren, en haar standpunt was waar, beweerde ze.
Zij had hoe dan ook gelijk. Maar ik was wel wijs genoeg om te zien dat dat niet zo is.
Die meiden maakte haar kapot. Maar toch wou ze vrienden blijven
Ze moest en zal vrienden hebben. Ze vondt het schijnbaar belangrijker om
veel vrienden te hebben, dan echte goede waar je op kan bouwen.



Ze maakte me erg verdrietig. Zo ging het maanden door.
Bij een keer denk je: Och, dat kan gebeuren dat we soms perongeluk iets zeggen.
Maar het werdt juist steeds erger. Ze was ook heel erg, en altijd aan het claimen.
Voor de mensen die niet weten wat Claimen inhoudt, dat houdt in dat een persoon constant je aandacht nodig heeft,
en vaak bevestiging nodig heeft. Vooral D deed dat heel vaak. Als ik bijv, op een Zondag aan het tekenen was of de Update
voor de volgende dag aan ’t voorbereiden was zij constant berichtjes naar me aan het sturen.
Ik heb niet altijd zin om direct te reageren. Daarom zette ik mijn geluid uit, ik werdt er soms haast gek van.
Zo erg was het claimen dat ze me zelfs een keer heeft gebeld waarom ik niet reageerde.
En als je me kent, weet je dat ik afhankelijke mensen haat.
Ook stelde ze week in en week uit dezelfde vragen waar ik telkens weer dezelfde antwoorden
op moest blijven geven. Je kunt je wel voorstellen hoe superirritant dat is!

Alles was stank voor dank. Ik nam haar vaak mee met uitjes, zoals naar de wellness, of de Mac Donalds.
De volgende dag of die avond deed ze opnieuw weer lullig tegen me. Ik werdt er zo verdrietig van, het zuigte de energie uit me.
Uiteindelijk liep het op uit dat ik geen steun meer in haar kon vinden, en ze er steeds minder voor me was (als vriendin zijnde).
Nee, ik was de claimer, niet zij, beweerde ze
Uiteindelijk kwam het alleen maar van mijn kant. Ik kon niets meer met haar uitpraten.
Als ik haar op haar fouten stelde, zei ze dat ik me aanstelde en overdreef.
Ze kwam zelfs met een smoesje "Ik heb geen zin meer in Whatsapp. Welterusten"
om het gesprek te ontlopen.

Een keer was een van haar verkeerde vriendinnen bij haar thuis, die iets lulligs had gezegt over mij,
dat heeft D aan mijn verteld. Maar ze kwam niet voor me op (vriendinnen horen voor elkaar op te komen toch!)
Ze reageerde met een lach-smiley, alsof het haar geen ene reet kon schelen.
Ze reageerde heel narcistisch:
"Iedereen vindt jouw raar. Maar ik ben gelukkig populair.
Gelukkig mag iedereen mij wel".
Om te kotsen, echt waar.

Ook buiten deed asociaal. Op haar werk, bijv, ging het ook niet goed.
Daar heeft ze haar collega's verpest met dezelfde grote gemene mond.
Een collega van haar kreeg een miskraam, zo vertelde ze mij.
Hoe D erop reageerde was onverwacht "Dat krijg ik lekker nooit" was haar antwoord.
Zelfs na alles wat ze had gedaan had ik dit niet verwacht.
Hoe durf je, dacht ik. Ze gebruikte ook de telefoonnummers van mijn vriendin,
en mij op datingsite, dat weten we omdat we plotseling allemaal vreemde jongens
op Whatsapp die zeiden dat ze van Badoo kwamen. Maar D loog tegen ons dat
ze geen Badoo-account had. M vertelde ons dat ze haar wel op Badoo heeft gezien
een match te vragen aan (wat D dondersgoed weet!) haar vriend (terwijl ze al samenwonen!)
D was ook een keer verliefd op een andere Jongen die ook al bezet was,
en dat ze wou proberen het koppel te scheiden! (zo werken relaties dus niet hé).



Het is nu een maand geleden dat ik met haar ben gestopt.
Het was in het begin een beetje moeilijk om afscheid te nemen, vooral omdat ik
haar al jaren hebt gekend (als sinds de basisschool).
Maar ik wist dat dit het beste is. Ze gebezorgde me alleen maar verdriet.
En dat hoort niet in een vriendschap. Nu heb ik geen verdriet meer, gelukkig
heb ik nog wel een andere hele goede vriendin waar ik op kan bouwen (Ja dat ben jij, Sandra).
D ziet vandaag de dag nog steeds niet wat ze heeft gedaan.
Alleen wat ze doet is janken, omdat ze zichzelf zo zielig vindt.
Niet omdat een ander pijn heeft hoor.
Dit was mijn verhaal. Sorry als het een beetje lang was.
Dit was fijn voor mij om even kwijt te kunnen.
En misschien kunnen jullie je er ook wel in verdiepen.

Wat is jouw verhaal binnenin vriendschap?
Wat is jouw commentaar op mijn verhaal? Of wil je nog wat anders kwijt?
Laat het me weten in het Gastennoek of het Forum-Topic.
Zo komen we allemaal samen, en kunnen we misschien steun vinden in elkaar
dat is waar deze Site ook voor is. Niet alleen ik, maar ook jullie mogen je stem en
mening kwijt. Dat is het motto van deze Site.

Hi, mooi vriendschap update! En inderdaad wanneer vertrouwen verboken is heb je niiks meer aan sorry! Zoals het gezegde zo ook letterlijk! Soms twijfel ik ook of ik nog met die of die zou omgaan daarom maak ik haast nooit contact met ontdankbare mensen die lullig, gemeen weet ik het allemaal doen! Je gezegde zal ik onthouden! En gebruiken!

Het gezegte klopt ook een beetje, ja.
D vondt dus zonde zei ze als ik de vriendschap zou weggooien,
nou ik vondt het juist dood zonde wat zij deed met onze vriendschap!
En ik vondt het ook zonde dat ze alleen maar aan zichzelf dacht

Ik moest huilen
Echt super toevallig moest yt weer met zielige muziekjes aankomen echt perfect XD
En toen de update weer een beetje positief werd, werd de muziek vrolijker

Voor mij is het altijd moeilijk geweest om mensen los te laten, of om afscheid te nemen
Maar sommige vriendschappen zijn niet voor altijd, soms zijn er mensen die maar heel even in je leven blijven.
En je lessen leren die je in de rest van je leven zal meenemen.

Ik ben een beetje zoals D. :$

Jayssica schreef:Ik ben een beetje zoals D. :$

Ik denk dat er dan toch twee kanten aan het verhaal zitten (Wat zou D. van de vriendschap hebben gevonden?)

Maar het is niet persoonlijk naar jouw gericht zoals Tessa over D. schreef.
Ik bedoel, we zouden allemaal anders omgaan met iemand zoals D.  
Dus niet meteen gaan denken dat niemand je gaat mogen ofzo

Iedereen heeft zo zijn minder goede eigenschappen weet je
Zoals ik die soms vergeet dat mensen geen materiële voorwerpen zijn haha Ik schaam me nu eigenlijk ook een beetje als ik dit zo toegeef

Maar het belangrijkste is hoe we ermee omgaan (:

Echt zonde dat je haar mee nam naar de Mac enzo... Mischien was ze toe alleen vrienden omdat je met haar uitjes deed enzo!!

Nja schreef:Echt zonde dat je haar mee nam naar de Mac enzo... Mischien was ze toe alleen vrienden omdat je met haar uitjes deed enzo!!

Ja achteraf krijg je soms zo een raar spijtgevoel als je terugkijkt naar wat jij en je oude vriend(in) deden..
Maar dat zijn herinneringen en in die herinneringen waren de dingen toen die tijd anders

Ik zou D ook niet vergeven Tessa! Inderdaad! Als ze toen der tijd vanuit zich zelf haar excuus aanbood of later zou ik haar het vergeven maar niet als ze alles verknald heeft en nu pas met een sorry komt ofzo! Groot gelijk!

Jaa daarom.
Ik heb haar de kans gegeven om het uit te praten en het goed te maken.
Maar ze wou het niet. En dan nu ineens mist ze me :/ Ja hoor.

Admin schreef:Klets hierover de Update van 5 Oktober 2016:

Voor de mensen die nog niet weten waar deze Off-Topic over gaat.
Het was eerst onder de naam ’Winx en de maatschappij’‚maar ik vondt Off-Topic
korter en krachtiger. Dit zijn een soort updates die ik niet vaak doe,
maar eens in de zoveel tijd. Vandaag heb ik weer iets. Dit is een soort vervolg op
de Winx en de Maatschappij van vorig jaar, dat ook over vriendschap ging.
Vandaag wil ik verder praten over vriendschap.
Maar nu meer vanuit mijn perspectief.
Zoals mijn ervaringen. Laten we beginnen:

Ik durfde eerst niet te vertellen, wat ik nu wel wil vertellen. Maar er komt een punt dat je wel moet stoppen.
Niet alleen voor de vriendschap zelf. Maar ook voor jezelf (en je eigen welzijn).
Dat heb ik meegemaakt met D. (Sorry ik noem liever geen namen).
Eerst dikste vriendinnen, nu zie ik haar liever nooit meer.
Ze was er manipulatief. In het echt was ze een leuk lief meisje, niks aan de hand,
maar op netwerk was ze een compleet ander persoon!

Zoals ik al zei, was ze erg manipulatief (en dat had ze zelf niet eens door!)
Ze ging ook om met andere hele verkeerde gasten. En daardoor werdt ze erg beinvloed.
Ik probeerde haar natuurlijk als vriendin te helpen en advies geven, en haar overtuigen dat die foute vrienden niet goed zijn.
Je verwachtte natuurlijk dat ze misschien wel zou luisteren naar haar vriendin.
Maar nee, ze vertikte het, oke ze is misschien niet verplicht om mijn advies op te nemen,
maar de manier ze erop reageerde had ze zeker anders aan kunnen pakken.
Ze reageerde alsof ik totaal gestoord was. Ze vertelde dat ze wel te vertrouwen waren, en haar standpunt was waar, beweerde ze.
Zij had hoe dan ook gelijk. Maar ik was wel wijs genoeg om te zien dat dat niet zo is.
Die meiden maakte haar kapot. Maar toch wou ze vrienden blijven
Ze moest en zal vrienden hebben. Ze vondt het schijnbaar belangrijker om
veel vrienden te hebben, dan echte goede waar je op kan bouwen.



Ze maakte me erg verdrietig. Zo ging het maanden door.
Bij een keer denk je: Och, dat kan gebeuren dat we soms perongeluk iets zeggen.
Maar het werdt juist steeds erger. Ze was ook heel erg, en altijd aan het claimen.
Voor de mensen die niet weten wat Claimen inhoudt, dat houdt in dat een persoon constant je aandacht nodig heeft,
en vaak bevestiging nodig heeft. Vooral D deed dat heel vaak. Als ik bijv, op een Zondag aan het tekenen was of de Update
voor de volgende dag aan ’t voorbereiden was zij constant berichtjes naar me aan het sturen.
Ik heb niet altijd zin om direct te reageren. Daarom zette ik mijn geluid uit, ik werdt er soms haast gek van.
Zo erg was het claimen dat ze me zelfs een keer heeft gebeld waarom ik niet reageerde.
En als je me kent, weet je dat ik afhankelijke mensen haat.
Ook stelde ze week in en week uit dezelfde vragen waar ik telkens weer dezelfde antwoorden
op moest blijven geven. Je kunt je wel voorstellen hoe superirritant dat is!

Alles was stank voor dank. Ik nam haar vaak mee met uitjes, zoals naar de wellness, of de Mac Donalds.
De volgende dag of die avond deed ze opnieuw weer lullig tegen me. Ik werdt er zo verdrietig van, het zuigte de energie uit me.
Uiteindelijk liep het op uit dat ik geen steun meer in haar kon vinden, en ze er steeds minder voor me was (als vriendin zijnde).
Nee, ik was de claimer, niet zij, beweerde ze
Uiteindelijk kwam het alleen maar van mijn kant. Ik kon niets meer met haar uitpraten.
Als ik haar op haar fouten stelde, zei ze dat ik me aanstelde en overdreef.
Ze kwam zelfs met een smoesje "Ik heb geen zin meer in Whatsapp. Welterusten"
om het gesprek te ontlopen.

Een keer was een van haar verkeerde vriendinnen bij haar thuis, die iets lulligs had gezegt over mij,
dat heeft D aan mijn verteld. Maar ze kwam niet voor me op (vriendinnen horen voor elkaar op te komen toch!)
Ze reageerde met een lach-smiley, alsof het haar geen ene reet kon schelen.
Ze reageerde heel narcistisch:
"Iedereen vindt jouw raar. Maar ik ben gelukkig populair.
Gelukkig mag iedereen mij wel".
Om te kotsen, echt waar.

Ook buiten deed asociaal. Op haar werk, bijv, ging het ook niet goed.
Daar heeft ze haar collega's verpest met dezelfde grote gemene mond.
Een collega van haar kreeg een miskraam, zo vertelde ze mij.
Hoe D erop reageerde was onverwacht "Dat krijg ik lekker nooit" was haar antwoord.
Zelfs na alles wat ze had gedaan had ik dit niet verwacht.
Hoe durf je, dacht ik. Ze gebruikte ook de telefoonnummers van mijn vriendin,
en mij op datingsite, dat weten we omdat we plotseling allemaal vreemde jongens
op Whatsapp die zeiden dat ze van Badoo kwamen. Maar D loog tegen ons dat
ze geen Badoo-account had. M vertelde ons dat ze haar wel op Badoo heeft gezien
een match te vragen aan (wat D dondersgoed weet!) haar vriend (terwijl ze al samenwonen!)
D was ook een keer verliefd op een andere Jongen die ook al bezet was,
en dat ze wou proberen het koppel te scheiden! (zo werken relaties dus niet hé).



Het is nu een maand geleden dat ik met haar ben gestopt.
Het was in het begin een beetje moeilijk om afscheid te nemen, vooral omdat ik
haar al jaren hebt gekend (als sinds de basisschool).
Maar ik wist dat dit het beste is. Ze gebezorgde me alleen maar verdriet.
En dat hoort niet in een vriendschap. Nu heb ik geen verdriet meer, gelukkig
heb ik nog wel een andere hele goede vriendin waar ik op kan bouwen (Ja dat ben jij, Sandra).
D ziet vandaag de dag nog steeds niet wat ze heeft gedaan.
Alleen wat ze doet is janken, omdat ze zichzelf zo zielig vindt.
Niet omdat een ander pijn heeft hoor.
Dit was mijn verhaal. Sorry als het een beetje lang was.
Dit was fijn voor mij om even kwijt te kunnen.
En misschien kunnen jullie je er ook wel in verdiepen.

Wat is jouw verhaal binnenin vriendschap?
Wat is jouw commentaar op mijn verhaal? Of wil je nog wat anders kwijt?
Laat het me weten in het Gastennoek of het Forum-Topic.
Zo komen we allemaal samen, en kunnen we misschien steun vinden in elkaar
dat is waar deze Site ook voor is. Niet alleen ik, maar ook jullie mogen je stem en
mening kwijt. Dat is het motto van deze Site.

Ik vind dat D eigenlijk alles moet terug betalen van die keertjes dat jij haar nam naar de Mac enzo..! Ik bedoel nu snap ik zeker waarom je haar niet wil vergeven! Als ze het zei/zegt! Eerst lullig en stoer lopen doen en de verantwoorlijkheid nemen en nu pas als een kleine vlieg naar je toe komen en sorry zeggen! Als ik het verhaal zo lees vind ik haar eerder een pestkop! Dan een vriendin! Om nog sterker te zijn zou ik het openkaart spelen bij haar moeder, vader of de kindertelefoon bellen!

Admin schreef:Jaa daarom.
Ik heb haar de kans gegeven om het uit te praten en het goed te maken.
Maar ze wou het niet. En dan nu ineens mist ze me :/ Ja hoor.

Gewoon denken en zeggen Maak van jou probleem niet mijn probleem! Zo deed ze ook tegen jou toen ze lullig enzo tegen je deed!

Nja schreef:

Admin schreef:Jaa daarom.
Ik heb haar de kans gegeven om het uit te praten en het goed te maken.
Maar ze wou het niet. En dan nu ineens mist ze me :/ Ja hoor.

Gewoon denken en zeggen Maak van jou probleem niet mijn probleem! Zo deed ze ook tegen jou toen ze lullig enzo tegen je deed!

Bedankt, dat is lief van je Nja.
En je hebt gelijk

Nja schreef:

Admin schreef:Klets hierover de Update van 5 Oktober 2016:

Voor de mensen die nog niet weten waar deze Off-Topic over gaat.
Het was eerst onder de naam ’Winx en de maatschappij’‚maar ik vondt Off-Topic
korter en krachtiger. Dit zijn een soort updates die ik niet vaak doe,
maar eens in de zoveel tijd. Vandaag heb ik weer iets. Dit is een soort vervolg op
de Winx en de Maatschappij van vorig jaar, dat ook over vriendschap ging.
Vandaag wil ik verder praten over vriendschap.
Maar nu meer vanuit mijn perspectief.
Zoals mijn ervaringen. Laten we beginnen:

Ik durfde eerst niet te vertellen, wat ik nu wel wil vertellen. Maar er komt een punt dat je wel moet stoppen.
Niet alleen voor de vriendschap zelf. Maar ook voor jezelf (en je eigen welzijn).
Dat heb ik meegemaakt met D. (Sorry ik noem liever geen namen).
Eerst dikste vriendinnen, nu zie ik haar liever nooit meer.
Ze was er manipulatief. In het echt was ze een leuk lief meisje, niks aan de hand,
maar op netwerk was ze een compleet ander persoon!

Zoals ik al zei, was ze erg manipulatief (en dat had ze zelf niet eens door!)
Ze ging ook om met andere hele verkeerde gasten. En daardoor werdt ze erg beinvloed.
Ik probeerde haar natuurlijk als vriendin te helpen en advies geven, en haar overtuigen dat die foute vrienden niet goed zijn.
Je verwachtte natuurlijk dat ze misschien wel zou luisteren naar haar vriendin.
Maar nee, ze vertikte het, oke ze is misschien niet verplicht om mijn advies op te nemen,
maar de manier ze erop reageerde had ze zeker anders aan kunnen pakken.
Ze reageerde alsof ik totaal gestoord was. Ze vertelde dat ze wel te vertrouwen waren, en haar standpunt was waar, beweerde ze.
Zij had hoe dan ook gelijk. Maar ik was wel wijs genoeg om te zien dat dat niet zo is.
Die meiden maakte haar kapot. Maar toch wou ze vrienden blijven
Ze moest en zal vrienden hebben. Ze vondt het schijnbaar belangrijker om
veel vrienden te hebben, dan echte goede waar je op kan bouwen.



Ze maakte me erg verdrietig. Zo ging het maanden door.
Bij een keer denk je: Och, dat kan gebeuren dat we soms perongeluk iets zeggen.
Maar het werdt juist steeds erger. Ze was ook heel erg, en altijd aan het claimen.
Voor de mensen die niet weten wat Claimen inhoudt, dat houdt in dat een persoon constant je aandacht nodig heeft,
en vaak bevestiging nodig heeft. Vooral D deed dat heel vaak. Als ik bijv, op een Zondag aan het tekenen was of de Update
voor de volgende dag aan ’t voorbereiden was zij constant berichtjes naar me aan het sturen.
Ik heb niet altijd zin om direct te reageren. Daarom zette ik mijn geluid uit, ik werdt er soms haast gek van.
Zo erg was het claimen dat ze me zelfs een keer heeft gebeld waarom ik niet reageerde.
En als je me kent, weet je dat ik afhankelijke mensen haat.
Ook stelde ze week in en week uit dezelfde vragen waar ik telkens weer dezelfde antwoorden
op moest blijven geven. Je kunt je wel voorstellen hoe superirritant dat is!

Alles was stank voor dank. Ik nam haar vaak mee met uitjes, zoals naar de wellness, of de Mac Donalds.
De volgende dag of die avond deed ze opnieuw weer lullig tegen me. Ik werdt er zo verdrietig van, het zuigte de energie uit me.
Uiteindelijk liep het op uit dat ik geen steun meer in haar kon vinden, en ze er steeds minder voor me was (als vriendin zijnde).
Nee, ik was de claimer, niet zij, beweerde ze
Uiteindelijk kwam het alleen maar van mijn kant. Ik kon niets meer met haar uitpraten.
Als ik haar op haar fouten stelde, zei ze dat ik me aanstelde en overdreef.
Ze kwam zelfs met een smoesje "Ik heb geen zin meer in Whatsapp. Welterusten"
om het gesprek te ontlopen.

Een keer was een van haar verkeerde vriendinnen bij haar thuis, die iets lulligs had gezegt over mij,
dat heeft D aan mijn verteld. Maar ze kwam niet voor me op (vriendinnen horen voor elkaar op te komen toch!)
Ze reageerde met een lach-smiley, alsof het haar geen ene reet kon schelen.
Ze reageerde heel narcistisch:
"Iedereen vindt jouw raar. Maar ik ben gelukkig populair.
Gelukkig mag iedereen mij wel".
Om te kotsen, echt waar.

Ook buiten deed asociaal. Op haar werk, bijv, ging het ook niet goed.
Daar heeft ze haar collega's verpest met dezelfde grote gemene mond.
Een collega van haar kreeg een miskraam, zo vertelde ze mij.
Hoe D erop reageerde was onverwacht "Dat krijg ik lekker nooit" was haar antwoord.
Zelfs na alles wat ze had gedaan had ik dit niet verwacht.
Hoe durf je, dacht ik. Ze gebruikte ook de telefoonnummers van mijn vriendin,
en mij op datingsite, dat weten we omdat we plotseling allemaal vreemde jongens
op Whatsapp die zeiden dat ze van Badoo kwamen. Maar D loog tegen ons dat
ze geen Badoo-account had. M vertelde ons dat ze haar wel op Badoo heeft gezien
een match te vragen aan (wat D dondersgoed weet!) haar vriend (terwijl ze al samenwonen!)
D was ook een keer verliefd op een andere Jongen die ook al bezet was,
en dat ze wou proberen het koppel te scheiden! (zo werken relaties dus niet hé).



Het is nu een maand geleden dat ik met haar ben gestopt.
Het was in het begin een beetje moeilijk om afscheid te nemen, vooral omdat ik
haar al jaren hebt gekend (als sinds de basisschool).
Maar ik wist dat dit het beste is. Ze gebezorgde me alleen maar verdriet.
En dat hoort niet in een vriendschap. Nu heb ik geen verdriet meer, gelukkig
heb ik nog wel een andere hele goede vriendin waar ik op kan bouwen (Ja dat ben jij, Sandra).
D ziet vandaag de dag nog steeds niet wat ze heeft gedaan.
Alleen wat ze doet is janken, omdat ze zichzelf zo zielig vindt.
Niet omdat een ander pijn heeft hoor.
Dit was mijn verhaal. Sorry als het een beetje lang was.
Dit was fijn voor mij om even kwijt te kunnen.
En misschien kunnen jullie je er ook wel in verdiepen.

Wat is jouw verhaal binnenin vriendschap?
Wat is jouw commentaar op mijn verhaal? Of wil je nog wat anders kwijt?
Laat het me weten in het Gastennoek of het Forum-Topic.
Zo komen we allemaal samen, en kunnen we misschien steun vinden in elkaar
dat is waar deze Site ook voor is. Niet alleen ik, maar ook jullie mogen je stem en
mening kwijt. Dat is het motto van deze Site.

Ik vind dat D eigenlijk alles moet terug betalen van die keertjes dat jij haar nam naar de Mac enzo..! Ik bedoel nu snap ik zeker waarom je haar niet wil vergeven! Als ze het zei/zegt! Eerst lullig en stoer lopen doen en de verantwoorlijkheid nemen en nu pas als een kleine vlieg naar je toe komen en sorry zeggen! Als ik het verhaal zo lees vind ik haar eerder een pestkop! Dan een vriendin! Om nog sterker te zijn zou ik het openkaart spelen bij haar moeder, vader of de kindertelefoon bellen!

Haar moeder weet er nu wel van.
Maar dat ook sinds mijn moeder haar had opgebeld, ze zegt namelijk
niks thuis! D zegt helemaal niks thuis wat ze heeft gedaan en met wie ze omgaat!
Ze weet dat ze flink op haar donder kan krijgen.
Maar nee, de meid moet vooral niet de schuld krijgen, want dan duikt ze
meteen het slachtoffer-rol in. Zovaak meegemaakt.

Je verhaal doet me een beetje denken aan H. (Ik noem liever ook geen naam! ), die ik had van september/oktober 2010 tot met november 2011! (Ik had voor haar ook nog andere begeleiders gehad! Maar goed..) Verhaal:
-Eerst leek ze in mij ogen een aardige begeleider en dat was ze ook in het begin maar 1 jaar later op die zelfde maand was het te mooi om waar te zijn! Ze hield haar aandacht niet echt bij haar werk want ze deed vaak privé dingen tijdens haar werk tijd ze hielt niet haar aandacht bij mij! Ze ging verhuizen en ging ze gewoon haar verhuis spullen weg halen van der oude huis en ging het in haar auto doen wanneer ik er bij was! En ik maar wachten en zeggen dat ze eens op moest schieten! Ze deed het wel meer dan 1 keer! En ze ging een keer ook haar laptop brengen met haar man! En zien hoe ze hand in hand liep met haar man! En ze ging dan wel eens op bezoek bij vrienden of kennissen van haar of nam me mee naar plekken die ik niet eens ken! En soms zelfs ver van mijn woonplaats! Een paar maanden later ergens in maar tot met mei ongeveer ging ze met mij naar de Bibliotheek! Ze ging het voor haar eigen zin en ik deed het tegen mij zin! Ze gaat op de computer daar en allemaal werk stukken zoeken (geen idee van wat!) en ik zeggen ´Wat doe je!´! Ik liep zelfs 1 keer naar huis! En nee hoor toen ik thuis kwam ze naar me toe en dan zielig doen alsof er niks ergs aan de hand was tegen mij moeder! En daarna ging ze heel vaak haar afspraak bij mij afzeggen! Eerst geloofde ik dat ze niet kon komen maar ze deed het heel vaak! (En je wil niet weten hoe boos mijn moeder op haar was toen ze het door had! Ze vond het eerder op smoesen lijke en gelijk had ze! ) En ze ging wel eens van dag ruilen! Dus dinsdag komen of zaterdag komen! En het stomme was dat ik geen steun kon vinden! Want vroeger zei ik niet gelijk als er iets aan de hand was! Ik was niet bewust altijd! Maar in september/oktober 2011 zei mijn moeder tegen me of dit nou wel een goede begeleiding is! Ik vertelde ook dat ze heel vaak mij naar de bieb brong! En prive dingen deed! Me moeder sprak haar aan zoals ik al zei! Ze nam afscheid rond eind november! En ze gaf mij een kadotje als herdenking (Dat was wel lief!) en gaf mij een kus op me wang dat ze mij gaat missen (Ja tuurlijk! ). En in januari 2012 kreeg ik een nieuwe begeleiding die afgelopen oktober afscheid nam! Met haar had ik geen problemen en was een goede begeleiding die wel kwam op haar afspraken! Maar ze wou niet meer werken omdat ze een 2de kind bij kreeg! Maar ze was wel aardig, soms mis ik haar wel maar ik heb nu wel een leuke begeleiding voor terug!

Wauw heel erg verantwoordelijk allemaal haha
Gelukkig was je volgende begeleider daarna wel een betere

De dingen die mensen doen wanneer ze hun werk niet goed doen... dan vraag je je af waarom ze het eigenlijk doen