Ik haat (praktijk) scholen

Klets hierover de Update van 11 Februari 2019:

Goed volk!    Welkom bij de nieuwe Update! Vandaag
is het weer tijd voor nieuwe Off-Topic onderwerp, het was alweer
een tijd geleden, de laatste keer was Vrijdag 4 Januari. Sorry dat het alweer
een tijdje terug was, ik wilde het eerder doen, maar ik wist niet
goed waar ik het over moest hebben, maar vandaag heb ik eindelijk besloten
wat voor een onderwerp ik wil bespreken. Vandaag wil het hebben over: (praktijk) scholen.
Maar wat is er zo belangrijk aan school dat ik een hele Update over wil maken?  
Geef toe: School is f*cked up (sorry, voor dat woord), en de redenen is
waar ik het vandaag over wil hebben    Dit klinkt misschien kinderachtig,
maar zo wil ik niet lijken, ik wil niet lijken op een kind dat elke dag roept
’School is stom! Ik wil niet naar school!’. Maar dat is niet het geval, ik heb hier een hele andere reden voor,
een veel diepere reden waarom ik school haat, alleen maar omdat
het ik niet wil leren of mijn huiswerk wilde maken. Laten we maar beginnen dus:


School is f*cked up, niet alleen vanwege huiswerk en vervelende leraren - misschien
een beetje    En daar ga ik het ook over hebben later. Geef toe: School is slecht voor je.
Leraren zullen alleen anders zeggen, hun zeggen dat school is om
je voor te bereiden om later te gaan werken, zelfstandig te worden, volwassen, etc.
Maar wat ik allemaal heb gezien en gehoord over (praktijk) scholen heeft me
toch doen veranderen van gedachten. School is een gevangenis, je wordt
verteld wat je moet doen, hoe je je moet gedragen, wanneer je zelfs naar de Wc mag.
In een notendop: Je moet zijn zoals hun willen dat je bent. Dat klinkt misschien
een beetje overdreven, maar denk na: Voelde je je echt op je gemak op school?  
Veel mensen zullen de vinger wijzen naar de leerlingen zelf,
en zeggen dat ze zich misdroegen. Maar daar komt het probleem: Het is altijd de schuld van de leerling.
Niemand verplaatst zich in de schoenen van wanneer een leerling
zich misdraagt. Ze misdragen zich omdat ze moe zijn. Moe zijn van verteld
worden wat ze moeten doen, en wie ze moeten zijn. Ze worden ’gechanteerd’ met regels
en straf als ze niet doen wat de school wilt    Ik werk op een voortgezet onderwijs
als schoonmaker, ik heb het een en ander geanalyzeert. Ik heb gezien
dat leerlingen worden gedwongen een ’sorry briefje’ te schrijven naar leerkrachten
of schoonmakers nadat ze zich misdroegen. Ik snap dat het een soort
van vorm van discipline is, maar voor mij voelt het niet echt
alsof de leerlingen de kans krijgen om er iets van te leren,
ze worden geforceerd om ’ermee te stoppen’. Het zou belangrijker moeten zijn
als het oprecht kwam, ik vindt het belangrijk dat dat mensen ‘weten waartegen ze sorry zeggen’
in plaats van dat ze het ‘gewoon maar doen’, dat is ook wat ik bedoel met dat ze
geforceerd worden, want hoe wil je mensen iets laten inzien waarvan ze niet begrijpen wat ze fout hebben gedaan 
Ik heb liever dat mensen hun tijd nemen om te begrijpen wat ze fout deden,
in plaats van dat ze het ‘gewoon maar sorry te zeggen’ en dan alsnog anderen kwetsen,
omdat ze nog niet doorhebben hoe kwetsend sommige dingen kunnen zijn  
Niemand praat over hoe leerkrachten zijn, want over ’hun mag nooit een vuil woord over worden gesproken’.

School is emotioneel slecht voor je    Zoals, ik al eerder zei; je moet zijn zoals
de leerkrachten het van je verwachten en doen. Maar iets wat ik nog niet heb
vermeldt was: huiswerk en examens. Je denkt nu vast: Huiswerk is belangrijk
en examens is om je intelligentie te testen, maar niemand praat over het effect dat het op leerlingen heeft  
Niemand praat over hoe erg leerlingen onder stress en emotionele trauma staan tijdens examens.
Terwijl ze door het proces gaan van het gebruik van hun tijd van vreugde, relaxen, en hun me-time
om eindeloze feiten te doorlopen - wat voor het grootste deel onzin is als je goed onderzoek doet -
en ze gaan door deze enorme stress in angst niet te voldoen verwachtingen van hun ouders en leraren
- ze willen gewoon goede resultaten, omdat het hen goed weerspiegelt!    -
En we hebben het over sommige jongeren die zelfs zelfmoord plegen, vanwege de stress van examens,
omdat ze het niet meer zien zitten, omdat er zoveel druk op ze worden gezet door school  
Sommige scholen in de wereld zoals in Engeland willen schooltijden zelfs langer maken,
wat betekend dat nog meer van de me-time van jongeren eraf gaat  
Je moet het altijd maar eens zijn met wat je wordt geleerd op school, terwijl
zoals ik al zei, veel van wat je wordt geleerd op school maar half waar is,
je mag geen ander perspectief op dingen hebben, dan wat je wordt geleerd.
Je mag geen creatieve mindset hebben. We vergissen ons slimheid met intelligentie,
en we vergissen vooral intelligentie met wijsheid!  
Omdat iemand goede cijfers heeft gehaald betekend nog niet dat hij/zij slim is.
Waarom? Dat is geen intelligentie, dat is geheugen.
Wanneer je leert voor een examen, toets of huiswerk maakt doe je aan herziening,
en wat is herzieninig? Je stampt alles wat er staat in je geheugen, dat betekend
nog niet dat een leerling slim is, hij heeft alleen maar onthouden
wat hij/zij moest weten. En weten betekend nog niet meteen dat je slim bent,
je kunt ook dingen geloven die niet waar zijn. Al deze jongeren gaan naar school,
daarna gaan ze weer naar huis, en wanneer ze weer thuis zijn - achtervolgt school ze nog steeds    -
ze doen hun herziening, want ze willen goede cijfers, omdat de ouders goede cijfers willen,
leraren willen goede cijfers. Ze verdrinken in een golf van verwachtingen, en het is niets minder
dat kindermishandeling!  


Zoals ik al zei, mag je op scholen geen creatieve mindset en geest hebben,
dat betekent dat ze vernietigen jongeren van hun spontaniteit, vernietigen van hun vrije gedachten,
vernietigen van hun vermogen om naar een situatie te kijken en zien hoe stippen verbinden.
Er is zelfs onderzoek gedaan naar dit. In een studie in 2016 aan het College of William and Mary
in Virginia, en het gaat om schoolleeftijds kinderen tussen de kleuterklas en tot en met Groep 8.
En dit is wat ze vonden gebeurde in die periode ertussen: Een enorme afname
van creativiteit, ’kinderen werden minder emotioneel expressief, minder energiek, minder spraakzaam
en verbaal expressief, minder humoristisch, minder fantasierijk, minder onconventioneel,
minder levendig, en gepassioneerd, minder scherpzinnig, minder geneigd irrelevante dingen
die punten met elkaar verbinden (verbinden van stippen zodat u de hele afbeelding ziet)
minder synthetiseren en minder kans om dingen te zien van ander perspectief (dat dit is hoe
het is, en er is geen ander mogelijkheid)’. Dit is op voortgezet onderwijs nog vele malen erger  
Voortgezet onderwijs is voor kinderen met een geestelijke/lichamelijke handicap, stoornis of syndroom,
een school waar je extra begeleiding krijgt voor je ’beperking’. Maar ikzelf
en heb veel verhalen gehoord van mensen dat ze slecht werden behandeld op een voortgezet onderwijs,
ik heb meerdere malen gehoord dat mensen met autisme, werden behandeld
als een ’autist’, en niet als een persoon van vlees en bloed, nog een reden waarom
school emotioneel slecht voor je is    Je kan geen individueel persoon zijn,
je wordt behandeld op je etiket. Ik overhoor leraren in een vergadering soms
weleens de leerlingen in hun klas ’autist’ genoemd, geen wonder dat
leerlingen laag zelfvertrouwen krijgen van diagnose of etiket die ze krijgen,
geen wonder dat ze hun ’beperking’ gaan haten, geen acceptatie kunnen vinden,
want de school drukt het telkens in hun gezicht dat ze dit en dat hebben.
Geen wonder dat kinderen hun indentiteit verliezen, en niet meer weten wie ze zijn.
Een diagnose zou bevrijdend moeten zijn, maar wat voortgezet onderwijs doet
is het er een last van maken! Door scholen worden ook overdreven
en extreem snel vastgesteld of gedacht dat er ’wat mis met je is’
of ’dat je je buitengewoon gedraagt’. In mijn geval werdt al heel gauw
gedacht aan een autisme stoornis. Waarom? Omdat ik niet met anderen kinderen speelde.
WAT. En daarop vermoedde ze meteen dat ik een stoornis of een syndroom had,
zo raar om daar meteen een conclusie op te gaan trekken. Je kon ook op andere kenmerken
vaststellen, zoals: ik maakte vaak geen oog contact of ik praatte niet veel.
Maar om te zeggen dat ik iets heb omdat ik niet vaak speelde met anderen kinderen, raar vindt ik dat!
Het ergste vondt ik dat ze het maar trokken op EEN SYMPTOOM.
Misschien wilde ik niet met ze spelen, omdat: ik de kinderen nog niet zo goed kende
of omdat ze niet met mij wilde spelen of omdat ze niet mijn type waren - waarom wordt
er op school altijd verwacht dat je met iedereen goed kunt opschieten?  
Dat is zo een onrealistische standaard.

Op praktijkscholen kun je ook niets anders worden, dan ’wat past bij je beperking’.
Ik haat dat    Ik geloof dat je alles kunt doen wat je wilt doen of wilt worden,
ik wordt letterlijk ziek van dat een school je verteld wat je kunt doen en wat je niet kunt doen  
Een school is er toch voor om te groeien? Niet om op een plaats te blijven met de mindset
’ik kan het niet, want ik heb dit en dat’! School is er toch om je potentieel te zoeken en daaraan te werken?
Niet om je naar beneden te halen, want ’oh, ik heb een beperking’!
Ook van een beperking of een stoornis kun je leren en kun je van groeien,
maar nee, want voortgezet onderwijs leert je dat een beperking slecht is
en dat je daardoor geen succes kunt behalen in je leven, niet zo succesvol
kunt worden als die mensen die ’zogenaamd niks hebben’. We hebben allemaal wat!
Maar voortgezet onderwijs downloadt in je hoofd dat je geen potentieel hebt
vanwege je stoornis, dat je een mislukking bent, je alleen de simpele en makkelijke dingen kunt doen,
nee, de lastige en harde dingen wordt je amper een kans gegeven om die te doorstaan.
Praktijkschoken geven je geen kans om te groeien, geen kans om het beste uit je te halen.
Je hebt een stoornis, dus je kan niks. Mijn school wreef het er nog even lekker
in door ons alleen maar vakken te geven die we met onze handen
konden doen. Met onze hoofden en ons hersenen gebruiken? Nee.
Dat was té moeilijk voor ons. Hoe ga je ooit van iets leren,
als je het nooit probeert? Huiswerk? Nee, want dat konden we niet.
Het is niet dat ik huiswerk wilde ofzo, maar de reden waarom ze ons geen huiswerk
gaven vondt ik het ergste. Tja, konden we niet, want we hadden een ’beperking’.
Mijn ex-vriendje ging op een gegeven moment van mijn school af,
hij gaf zelf toe dat hij sinds dag 1 nog nergens vooruit was gegaan op die school,
’Ik leerde er niks’ waren zijn exacte woorden. En dan nog zeiden leraren ’dat het aan hem zelf lag’‚
daar werdt ik ontzettend boos van    Hoe durf je dat te zeggen
terwijl je jongeren niet eens hun potentieel laat uitbreiden, en constant
worden herrinert dat ze een stoornis hebben? En dan nog verbaasd
worden waarom leerlingen klagen niets te hebben geleerd of vooruit zijn gegaan kwa persoonlijke ontwikkeling?  
We hadden zelfs niet eens examens. Niet dat ik dat wilde,
vanwege de enorme stress die het oplevert, maar het was weer om
dezelfde reden: Je kan toch niks. Je dromen kun je nooit verwezenlijken op het voortgezet onderwijs.
Vergeet het maar. Vergeet je dromen, vergeet je ambitie,
vergeet je passie. In een notendop: Praktijkscholen zijn f*cked up  

Dit was het Off-Topic Update over (Praktijk) scholen.
Nog een keer: Ik wilde niet kinderachtig lijken met deze Update,
ik wil niet lijken op een kind dat elke dag roept
’School is stom! Ik wil niet naar school!’. Hopelijk heb ik mijn standpunt
en mening een beetje duidelijk gemaakt. Ik haat school, en dit is dus waarom,
en ik ga mijn mening niet veranderen. Ik geloof dat als je echt iets wilt,
dat je het ook kunt, ongeacht wat er ook in de weg zou moeten staan,
niks zou er in de weg moeten staan om je droom te behalen. Geloven in
jezelf is wat je nodig hebt om geweldige dingen te doen,
niemand zou je moeten tegen houden, ik vindt het ziekmakend hoe scholen
je proberen wijs te maken dat je je dromen niet kunt waarmaken
en je ambities niet kunt achtervolgen, vanwege je beperking,
een stoornis is een deel van jouw, maar niet de volledige jouw!
Wat vondt jij van deze Update en school?
Wat voor effect heeft school op jouw gehad? Hoe werdt jij behandeld?
Hoeveel stress had jij? Laat je mening weten in de reacties hieronder - of het Forum-Topic.
Tot de volgende Update!