Ik heb moeite met het maken van mijn eigen geluk (Ik wordt gauw jaloers op anderen)

Klets hierover de Update van 8 Mei 2019:

Hallo allemaal! Bedankt dat je weer leest, sinds een lange tijd
is er dus weer een nieuwe Life-Story. Welkom in deze nieuwe Update
Deze Update zou eerst eigenlijk gaan over nieuw deel van mysterieuze Winx Club afbeeldingen.
Maar ik wilde toch liever een Life-Story maken. Waarom? Er is iets wat
ik heel graag wil vertellen, en iets wat jullie waarschijnlijk nog niet wisten van mij.
Het is iets wat me de laatste tijd vooral dwars zit, en het is iets wat ik heel graag kwijt wil,
en mijn blog vindt ik de beste plaats, want ik weet dat ik met jullie
altijd alles kan delen, zonder gek aan gekeken te worden.
Voor mij is mijn blog mijn veilige haven, daar kan even ontsnappen
van de nare dingen die er gebeuren in mijn leven. Maargoed, zoals je al
aan de titel van de Life-Story kunt zien, ik heb moeite het maken en zien van mijn eigen geluk
en blijdschap, en ik wordt gauw jaloers op anderen daardoor. En het beinvloedt mijn leven heel erg.
Jaloezie is iets wat veel mensen meemaken, daarom wilde ik dit verhaal delen,
niet alleen voor mezelf, maar ook voor andere mensen om erin te herkennen
Of het je leven beinvloedt of niet, jaloers zijn is nooit leuk
En soms kan het je leven verpesten. Dit mijn Life-Story:


Op eerste gezicht als je mij zou zien, zou je niet denken dat ik een persoon ben
die gauw jaloers zou zijn, en dat klopt, want dit ben ik namelijk niet altijd geweest.
Er zijn veel verdrietige, enge, traumatiserende gebeurtenissen
in mijn leven geweest die me hebben gekneden tot wie ik nu ben.
Mensen zijn eigenlijk een soort Morphix, soort klei, alles wat ze meemaken,
de mensen die in hun leven zijn, ’kneden’ ze als het ware. En als ik eerlijk
mag zijn, hebben die gebeurtenissen ontzettend aan me gezeten
Ik ben niet meer de persoon die 6 jaar geleden voor het eerst Sirenix-winx begon,
echt niet, dat was echt een hele andere Tessa. Je allereerste grote liefde is iets
wat je nooit meer vergeet, net als je eerste kus. Ik ook, heb een allereerste liefde meegemaakt.
Die gevoelens die ik voor hem had. Die krijg ik nooit meer.
Ik heb daarna nog wat relaties gehad, maar het gevoel wat ik voor hem
voelde was niet te vergelijken - niet dat ik niet van mijn andere vriendjes hield, hoor
Ik was ontzettend verliefd op mijn eerste lover, maar ik was ook heel erg afhankelijk van hem
Hij was mijn beste vriend van de hele wereld, maar de gevoelens waren niet wederzijds,
maar hij accepteerde wel dat ik een crush op hem had.
Maar mijn geluk was ontzettend van hem afhankelijk En dat is niet goed, dat weet ik nu,
maar toen realiseerde ik me dat niet. Zonder hem, kon beter de wereld vergaan.
Ik moest hem elke dag zien Ik was bang dat als hij een dag er niet was,
ik hem nooit meer zou zien. Elke keer kwam hij gewoon weer terug.
Totdat we écht een keer uitelkaar gingen.. Die dag was 4 jaar geleden
op een dag in 2015 Toen konden we elkaar twee jaar niet meer zien,
omdat hij heel erg ver weg woonde. Mijn leven stortte totaal in Waarom?
Mijn hele leven draaide ongeveer om hem. In andere woorden: Zonder hem was ik niks.
Ik was, nadat hij wegging, mezelf totaal verloren. En dit is waar ik denk
dat mijn snelle jaloezie voor anderen, is begonnen.
Zonder hem had ik geen geluk. Ik moest mezelf weer helemaal oprapen, en dit is niet goed,
want ookal houdt je van iemand, je moet niet jezelf erdoor kwijt raken.
Het was een nachtmerrie. Ik deed allemaal dingen, zei allemaal dingen,
waarvan ik dacht: Komt dit echt uit mijn mond? Wie ben ik ookal weer?
Omdat ik nog steeds zo ontzettend verliefd was, dat ik vaak jaloers begon
te worden op andere stelletjes die het wel goed hadden, ontzettend verliefd waren,
en kortom: Hun konden wel samen zijn. Daarvoor had ik nooit echt het gevoel van jaloezie ervaren,
af en toe wel, want iedereen is weleens jaloers. Maar hier is het denk ik ongezond gaan worden
En hoe werdt het ongezond? Ik dacht dat liefde alleen maar ongeluk zou brengen, en dat ik het niet verdiende.
Ik ging zelfs na wat ik fout had gedaan om dit te verdienen.
Als ik mensen op televisie zag trouwen, kon ik een woedeaanval krijgen, want dat is
een droom die ik had Ik durfde nooit meer te dromen, ik had
een grote droom om met mijn lover op vakantie te gaan. Want dat leek me zo enorm
romantisch, maar nu kon ik hem nooit meer zien, en dat brak mijn hart
Ik durfde nooit meer nieuwe doelen te maken, want ik was bang dat die ook ging falen.
Na twee jaar zagen we elkaar eindelijk weer, maar het leek niet echt alsof hij
me enorm had gemist, de korte relatie die we hadden voelde
heel erg nep, het voelde alsof hij het deed om mij een plezier te doen,
en niet omdat hij oprecht van me hield, daarna realiseerde ik me wat voor een klootzak het eigenlijk was,
en dat hij me gewoon aan het lijntje hield, en dat mijn tranen allemaal voor niks waren

Maar omdat dit zo een impact op mijn leven heeft gemaakt, heb ik moeite gekregen
met genieten, en vooral van de kleine dingen in het leven. Waarom? Mijn allereerste liefde gaf me alles
al wat ik nodig had, zoals ik al zei, hij was mijn allerbeste vriend.
Maar toen ging hij weg, en moest ik het allemaal zelf doen.
Wat hij me gaf was: groot. Grote steun als ik hem nodig had,
zijn persoonlijkheid was warm en liefdevol - dacht ik dan.
En sinds ik hem best lang heb gekend en best lang op hem verliefd en vrienden
ben geweest, ben ik er langzaam aan gewend
geraakt om altijd maar grote dingen te krijgen Mensen die zeiden
’Je moet genieten van de kleine dingen’ ben gaan aanzien als idioten.
Ik geloofde ze niet, en negeerde het maar. Mensen die zeiden
dat ze genieten van maar een kleine kop thee of even langs de supermarkt
voor een lekkere snack, snapte ik niet. Maar dat kwam omdat
mijn leven helemaal afhankelijk was van die persoon Mijn eigen geluk maken?
Hoe moest dat ookal weer? Zelfs tot de dag van vandaag,
4 jaar later, heb ik nog steeds moeite hiermee. Ik heb het geprobeerd,
en het lukte heel kort om een beetje te genieten van kleine dingen,
maar zoals ik al zei, ik viel weer op het oude ritme: Alleen grote dingen willen
En als ik die niet kreeg, werdt ik verdrietig en gefrustreert.
Op mensen die het wel lukte werdt ik ontzettend jaloers, en vondt ik maar cliché
en vondt ik overdreven. Terwijl ik juist diegene ben, die overdreven werdt.
Ik begon te hoge verwachtingen van mezelf te maken. Ik moest alles groot (net als mijn liefde mij gaf)
en als dat niet was, was er vast iets mis met mij.
Diep vanbinnen weet ik dat dit geen goede mentaliteit is, maar
het is heel erg moeilijk om er vanaf te stappen Zelfs al weet je diep vanbinnen
dat je wat je doet niet goed voor je is, is er vanaf komen een ander verhaal.
Ik heb namelijk nog altijd last van extreem hoge verwachtingen
Als ik zie dat andere mensen in mijn leven het heel goed hebben,
en alles voor het oprapen ligt kan ik extreem jaloers worden,
dan wordt ik enorm humeurig en soms heel erg gemeen en sarcastisch,
en kijken mensen me raar aan waarom ik dat doe. Het is niet dat ik hun niks gun,
want dat is de instelling dat mensen dan van me krijgen.
Het is voor mij heel erg moeilijk om te zien hoe anderen heel veel goede dingen in hun leven krijgen


Voor mijn eigen geluk zorgen is erg moeilijk geworden, zoals ik al zei
Ik weet diep vanbinnen dat je voor je eigen geluk moet zorgen, en dat
niemand anders dat voor je kan doen. Maar omdat ik mijn allereerste lover nooit meer terug zie
ga ik elke keer bewust of onbewust opzoek naar andere dingen die voor mijn geluk kunnen zorgen
Zoals jullie weten ben ik een grote fan van astrologie. Elke dag houdt ik mijn horoscoop bij
(ik ben Sterrenbeeld Boogschutter), over mijn Sterrenbeeld wordt gezegt
dat die van nature veel geluk heeft. Maar het geluksgevoel zelf kan ik niet goed ervaren
Het lijkt net alsof ik er soms blind voor ben geworden. Er werdt een grote voorspelling
gedaan vorig jaar voor Boogschutter: de planeet Jupiter zou na 12 jaar weer terug in zijn
homebase, Boogschutter, komen en dat zou voor geluk, voorspoed, groei zorgen, een kleine helft 2018,
en het hele 2019. Ik was meteen losgebarsten (in een goede manier), eindelijk zou ik weer geluk krijgen!
Eindelijk iets dat voor mijn geluk zou gaan zorgen. En hier ging het al mis:
Ik had te hoge verwachtingen. Ik dacht dat mijn geluk en voorspoed zo uit de lucht kwam dalen
Totdat Jupiter in mijn Sterrenbeeld kwam en ik geen verandering voelde. En alleen
wat ik voelde was slechte verandering: Ik kreeg allerlei mentale problemen.
Weer was ik in een diep dal gestort. Waar was mijn geluk?
Er werdt mij alles beloofd, maar waar was het? Loog astrologie nou?
Er was echt een moment dat ik op gegeven moment wilde stoppen met astrologie, horoscopen,
en wilden stoppen met geloven dat het waar was. Dit was geen voorspoed,
de enige groei die ik voelde was slechte aspecten uit mijn leven

Ik voelde alsof mijn leven weer van de rit was. Deze keer was ik niet aan het twijfelen
wie ik was, of mijn indentiteit. Deze keer was ik ontzettend aan het twijfelen of
mijn leven ooit nog weer goed kwam, omdat hoe erg ik aan mijn mentale problemen
werkte, ik maar weinig vooruit gang boekte. Was dit mijn nieuwe leven?
En hier ging ook weer iets anders drastisch mis: Ik ging mezelf vergelijken met anderen
Ik ging zien hoe het gras bij anderen alleen maar groener leek te worden.
Werkte Jupiter wel bij hun? Ik werdt ontzettend verdrietig,
en weer ontzettend jaloers op anderen Als andere mensen
mooie aankopen hadden gekocht, wilde ik er niets mee te maken
hebben en toonde ik geen interesse, want vanbinnen was ik hartstikke jaloers.
Maar later besefde ik me: Astrologie was niet het probleem. Ik was weer het probleem.
Ik en mijn stomme extreem hoge verwachtingen
Toen ik hoorde dat de planeet van geluk in mijn Sterrenbeeld zou komen te staan, zat ik mezelf
een beetje voor de gek te houden: Mijn perceptie op geluk is dat alles
maar perfect moet zijn, en er nooit meer slechte en en nare gebeurtenissen voorkomen.
Alweer weet ik stiekem dat dit niet het geval is. Maar het is een mentaliteit
dat maar niet uit mijn systeem wil voor één of andere reden
Ik wil maar niet van een oude traditie loslaten, ookal zeg ik heel vaak
dat de fanwereld moet loslaten van het verleden. Er is iets in mij dat
het niet 100% wil geloven Mijn hoge verwachtingen zijn echt een probleem voor mij geworden.
Toen ik voor het eerst afsprak met mijn online internetvriendin, werdt ik overvallen
door teleurstelling. Ze was wel het meisje zoals op de foto’s of aan de telefoon,
maar ik had weer te hoge verwachtingen voor haar persoonlijkheid in het echt,
en uiteindelijk waren de verwachtingen onrealistisch. Maar dat is een Life-Story voor een andere dag.

Dit was mijn Life-Story over ik heb moeite met het maken van mijn eigen geluk
en ik wordt snel jaloers op anderen. Hopelijk vonden jullie het een goede Life-Story.
Het voelt echt ontzetten fijn om dit te delen, en ik ben benieuwd of andere mensen dit ook ervaren.
Het gaat nu wel beter met me, mijn mentale problemen, en ik probeer langzamerhand
mijn geluk te leren te zien. Het geluk in mijn leven zal helaas voor mij
altijd nooit genoeg blijven. Want dat is het ook: Voor mij is het nooit groot genoeg.
Het is denk ik een wond die ik altijd zal meedragen.
Ik weet niet of het een naam heeft wat ik heb, maar wat het is,
hoop ik dat het een les voor mij is en zal blijven zijn.
Terugvallen zijn niet erg, het zijn levenslessen, en zijn er om
je te laten zien dat je het nog steeds aankan. Wat vindt jij van mijn Life-Story?
Laat je mening hieronder in de reacties weten - of het Forum Topic.
Waar wordt jij gelukkig van? Of heb jij net als mij hier ook moeite mee?
Hoe gauw ben jij jaloers? En welk moment in jouw leven heeft je voorgoed (goed of slecht) veranderd?
Deel ook jouw verhaal! Tot de volgende Update!