Mijn Narcistische Ouders (Grapjes & Beledigingen) Deel 2

Klets hierover de Update van 20 Augustus 2018:

Hallo iedereen! Welkom in deze nieuwe Update.
Vandaag is het Deel 2 van mijn Life-Stories reeks over mijn Narcistische Ouders.
Als je nog niet op de hoogte bent, ik begon Deel 1 voor het eerst in de Update
van Woensdag 15 Augustus. Voordat we beginnen, even ander nieuws:
In die Update had ik gezegt dat Stella jarig was,
dat was een fout. Ze was afgelopen Zaterdag (18 Augustus) jarig.
Dus, nogmaals Van Harte Gefeliciteerd, Stella!! En excuses voor de valse verjaardag,
dat was niet de bedoeling!

Terug naar de Update: Dit is nieuwe reeks van 6 Delen
waar ik elke week vertel over mijn Narcistische Ouders.
Mijn ouders zijn niet beetje, maar ontzettend narcistisch. Voor diegene die niet
weten wat Narcisme is. Een narcistisch persoon is iemand
die zichzelf heel vaak bovenstelt voor anderen, hij/zij is erg egocentrisch,
een inlevingsvermogen van nul, en hij/zij misbruikt anderen
om er zelf beter van te worden. Die zinnen
beschrijven heel goed mijn Ouders & mijn Zus.
De vorige keer praatte ik over: hoe ik nooit mezelf bij ze kan zijn.
Vandaag praat ik over de Grapjes en Beledigingen die ze die ze gebruiken om mij te kunnen kwetsen.
Geen emoijs in deze Life-Stories, want dit is een serieuze zaak.
Laten we beginnen:

Sorry, voor alweer zo een lange intro. Een korte Disclaimer
voor deze Life-Story: Nee, ik doe dit NIET om mijn ouders kwaad te doen,
om respectloos te zijn. Of om ze slecht te willen doen. Ik wilde dit
gewoon uit mijn hoofd hebben, dit is de enige manier om de stress eruit te krijgen.
Ik wil ergens mijn hart luchten en mijn ei kwijt kunnen. Dus als je hier iets op tegen hebt,
dan kun je de website gewoon weer wegklikken.


De vorige keer had ik het over hoe ik nooit mezelf kon zijn bij mijn Narcistische Ouders & Zus,
en hoe ik me nooit begrepen voel, en ze nooit een luisterend oor zijn voor me.
Ik heb nooit liefde en respect gekend bij ze. Maar een Life-Story somt niet alles
op over mijn familie thuis. In dit Deel vertel ik over de Beledigingen die ze op af reageren,
dus verbaal misbruik. Mijn ouders denken dat ze zo ontzettend grappig zijn.
Maar dat ze zijn niet. Hun opmerkingen zijn ontzettend kwetsend en erg persoonlijk.
In een notendop: Mijn ouders gebruiken ’Grapjes’ om mij te kunnen manipuleren.
Ja, hun noemen het ’Grapjes’. Maar ik kan er echt niet op lachen.
Er is ook niks grappigs aan. De Grapjes gaan namelijk vaak over mijn uiterlijk
of hoe ik me gedraag, en dat dat volgens hen raar is, en daar maken
ze opmerkingen over. Een keer toen we paar daagjes weg waren met oud & nieuw
zaten we in de woonkamer van ons huisje, toen mijn vader op de Ipad zat.
Hij scrollte tussen de foto’s die hij had gemaakt van de omgeving. En ik stond
er ook bij. Op een gegeven moment zei hij ’Dat is best lelijke foto van jouw’.
Ik moest toen huilen, wat ik eigenlijk niet had moeten doen, want
het geeft hun alleen nog maar meer plezier. Maar toen realiseerde ik me dat nog niet.
En toen ik ging huilen, worden ze meestal boos en noemen ze me vaak
’huilebalk’ of vinden ze dat ik me aanstel. En mijn moeder zei toen ’Tessa astublieft wees beetje gezellig’. In die paar dagen heb ik ze vooral erg vermeden, en vaak
op mijn slaapkamer gezeten. Je denkt nu misschien vast: Waarom zeg je niet gewoon
dat ze moeten stoppen? Dat heb ik vaak (ontelbaar keer eigenlijk) geprobeerd,
maar dan krijg ik dingen terug zoals ’Het was maar een Grapje!’ of ’Lach er nou
eens om!’ Hoe kan ik nou erom lachen als je letterlijk zegt dat ik lelijk ben?
Daarin zijn ze ook heel erg hypocriet, en vooral mijn Zus.
Ik heb het gevoel dat ze haar onzekerheden en problemen
op mij afschuift. Weet je nog dat ik niet mag zeggen wanneer ik
iets niet leuk vindt? Als mijn vader een opmerking maakt naar haar
en hij noemt het ’maar een grapje’ reageert mijn zus boos terug met: ’Nou, wat een leuke Grapje!’. We mogen dat niet tegen haar zeggen, maar zij
mag dat wel tegen andere mensen.

Het klinkt op eerste gezicht wat ze zeggen nog wel onschuldig
en inderdaad, dit soort dingen kan ik gelukkig nog wel links laten liggen.
Maar er zijn ook momenten waar hun grapjes echt te ver gingen
en erg discriminerend werden.

Ze gaan soms zover met mij kwetsen dat ze zelfs ernstige ziektes gebruiken,
een keer had ik een grote vlek op mijn gezicht (daarvoor kreeg ik zalf
van mijn huisarts) waarop mijn vader zei: ’Heb je lepra ofzo?’
Daar kon ik absoluut niet om lachen! Lepra is ernstige huid en zenuwziekte!
Maar dat kan mijn vader absoluut niks schelen, als hij er maar om kan lachen,
en als hij maar plezier heeft. Hij is echt heel erg egoistisch.
Er wordt ook vaak opmerkingen naar mijn hoofd geroepen
door mijn zus dat ik ’anti-sociaal’ ben als ik even alleen boven wil zitten
of boven bij mijn computer mijn eten opeet. Ze had afgelopen week
de hele week belooft om met mij naar de Mac Donalds te gaan.
Maar Zaterdag wilde ze het veranderen naar Wokken. Dat is een belofte breken,
en dat pik ik niet. Maar ze vondt het blijkbaar grappig om mij zo boos te zien.
Op een dag toen mijn vader uit werk kwam, begon hij de minuut daarna
meteen al vervelend tegen mij te doen. Hij maakte soort vervelend geluid
met zijn stem de hele tijd. En ik werdt op gegeven moment
heel erg geirriteerd. De volgende dag vertelde hij dat aan mijn zus
in de auto, en zei hij over mij: ’Ze zou zo zelfmoord hebben gepleegd, zo geirriteerd klonk ze!’ Mijn zus moest erook zelfs om lachen. Het was net alsof
ze het echt niet eens erg gevonden hadden als ik echt zelfmoord had gepleegd.
De volgende dag zei ik er wat van tegen mijn zus, en toen zei ze: ’Als iemand zelfmoord pleegt, moet hij dat zelf weten!’. Hoe misselijkmakend kun je zijn!

Ook op vakantie doen ze precies zo.
Op vakantie in Griekenland toen mijn moeder en ik in de zee gingen zwemmen
en ik ontzettende lol had en schreeuwde bij de hoge golven.
Toen ik weer terug kwam, zei mijn vader ’We hoorden je zelfs hier gillen’.
In de barrende hete Zon wordt het zand keiheet. Op gegeven moment
kon ik niet meer blijven staan op mijn blote voeten, ik viel
voorover maar kreeg gelijk preken ’dat ik normaal moest doen’
en mijn zus zei later onderweg naar de toiletten ’dat ze het grappig vondt
hoe ik er zo bij lag’ en ze lachte me gewoon uit.
Toen mijn vader een middag terugkwam uit de stad, botste we
bijna tegen elkaar op, en ik schrok enorm want ik had niet verwacht
dat hij al terug zou zijn. En dat ik zo schrok vondt hij meteen
enorm grappig, en vondt hij goede reden om me uit te lachen.

Mijn ouders hebben ook nooit vertrouwen of enige hoop in me.
Op een dag zei mijn vader zelfs ’dat er nooit wat van me komt als ik telkens
maar achter de computer zit’ zit en dat ’ik geen leven heb’.
Ze geloven dat ik ooit wel zoals hen wordt. Mijn zus zegt vaak ’dat veel computeren
leert ze wel af. Dat deed ik ook’. Terwijl ik 100 keer uitleg dat
ik een eigen website beheer, en nu eenmaal daarom veel achter de computer zit.
Eergisteren zei hij nog ’Kan jij nou echt totaal niks zelf?’
Soms dan zegt mijn vader weleens tegen me dat hij gelooft
dat ik nooit een vriendje zal krijgen ’zoals ik me gedraag tegenover hen’.
Hij zei zelfs dat volgens hen jongens voor me weg zullen rennen.
Hij zegt ook vaak dat ik iets nuttigs moet doen met mijn leven, zoals op
een dag dat hij me zelfs uitslover noemde.


Ik heb mijn moeder nog niet veel gemeld in deze Life-Story (sorry) maar
ze kan er ook enorm wat van. Normaal komt ze altijd vertellen wanneer
ze gaan slapen, zodat wij rekening kunnen houden om niet teveel lawaai te maken.
Maar de laatste tijd verteld ze het niet meer. Dus als ik perongeluk
veel lawaai maak, komt ze boos mijn kamer in of roept ze dat
ze slapen wil, en krijg ik de schuld. Ik dacht van: Wat? Hoe kan ik nu rekening
houden als ik niet weet dat je al slaapt! Op het vliegveld van Griekenland
bij de plaats waar je je bagage van de lopende band pakt, moest ik ontzettend nodig plassen.
Ik vondt een wc, en ik stond samen met mijn moeder (die ook moest plassen)
in de rij bij de Dames Toiletten. Ik was eerst. Maar wat deed mijn moeder?
Ging ze mooi voor mij glippen om naar de Wc te kunnen! Ik werdt
daarna heel erg boos op haar. En haar reactie was letterlijk ’Het maakt niet uit! Je overdrijft!’.
Ze wilt vaak ook echt niet geconfronteerd worden met de feiten.
Op een dag toen mijn kat naast me kwam zitten op de bank,
zei ik: ’Kom maar gezellig bij mij zitten’ en toen reageerde
mijn moeder: ’Gezellig bij jouw? Wanneer is dat?’.
Toen ik vroeg waarom het niet gezellig is bij mij, reageerde
ze natuurlijk dat het een grapje was, en dat ik weer eens nergens tegenkan.

Op Moederdag ging ze zelfs gebruik maken van de situatie. Ze maakte
opnieuw weer grapjes die niet leuk waren, en ze begon erg te zeuren over de cadeau’s,
en ik ging ze ook echt geven! Maar ik wilde wachten
met cadeautjes geven totdat mijn zus uit bed was, zodat
we het allebei konden geven. Mijn vader zei ’Je krijgt ze wel’.
Toen zei mijn moeder daarop: ’Nou nog niks gezien’.
Ik werdt het op bepaald moment zat dat ik naar boven ging en
haar het cadeau gewoon lekker niet gaf. Maar natuurlijk krijg ik weer de schuld.
Want dan scheld mijn zus
mij verrot onderaan de trap en noemt ze me allerlei dingen, zoals wat een ’ondankbaar kutkind’ ik ben. Mijn moeder had blijkbaar verteld dat IK vervelend was,
en ze had het hele verhaal omgedraaid naar mij, zodat ik de slechte persoon was.
En dat doet ze weleens vaker. Op een avond zat ik op het toilet en had
ik de deur opslot (want ik wil graag privacy op de badkamer),
mijn moeder kwam eraan, en ze vroeg op een hele botte manier
om de deur te openen. Ik deed het dus niet, alleen als ze
het op nettere manier vroeg. Eenmaal beneden
waren mijn zus en ik klaar om te vertrekken om naar Mac Donalds te gaan.
Wat had mijn moeder gedaan? Ze had weer het hele verhaal aan mijn
zus staan verdraaien. Zelfs dat ze loog dat ze nooit op een botte manier
tegen me zou praten! En ze gooide een groot excuus tussen
’dat ze ziek was’ en dat ik daarom respect voor haar moest tonen.
En ik merk dat ze dit vaak gebruikt. Dan zegt ze vaak als ik haar wil confronteren
dat ze ’ineens hoofdpijn’ heeft.

En niet alleen mijn moeder doet dit vaak. Ook mijn zus
lijkt dit gedrag overgenomen te hebben. Op een ochtend
besloot mij zus me wou trakteren op Mac Donalds, maar toen we
aan het aankleden waren begon ze ineens te zeggen dat ik chagarijnig.
Waarom? Omdat ik volgens haar de hele tijd zat te zuchten en geirriteerd
tegen haar te doen, waar trouwens totaal niks van waar is!
Daarna wordt ze ontzettend boos op me, voor iets wat ik niet gedaan heb.
En ik probeer dat haar heel duidelijk uit te leggen dat het tussen haar oren zit,
en zelfs daarna dat ze me een straf gaf: Dat we niet meer naar Mac Donalds gingen.
En dat terwijl ik niets gedaan had! Na wat geschreeuw heen en weer onderaan de trap
kwam ze naar beneden, en zei ze tegen mij ’dat deze ruzie nu echt moet stoppen’
alsof ik het begon! Zij begon me vals te beschuldigen. En een ruzie is
als beide kanten schuld hebben.

Dit was mijn Life-Story over mijn Narcistische Ouders Deel 2
over Grapjes en Beledigingen. Deze was wat heftiger als het eerste deel,
maar ik had toen al beetje (expres) gewaarschuwd dat het heftiger
kon worden, en ik eerst wat rustiger wilde beginnen.
Dit is reeks van Life-Stories over mijn Ouders
die zal gaan over 6 delen. In elke Deel bespreek ik ander aspect
over mijn Narcistische Ouders. De volgende keer bespreek ik over:
De manipulatie & schuld aanpraten. Ik weet niet wanneer dat komt.
Maar ik hoop weer ergens volgende week een nieuwe te maken.
Het ligt er ook heel erg aan wanneer ik er weer klaar voor ben, sinds dit best heftig is voor
mij om op te schrijven en ook nog eens aan een publiek te laten zien.
Maar ik vindt het gewoon ontzettend belangrijk om meer over Narcisme te
praten. Nog teveel mensen zijn te bang om erover naar buiten te komen,
en dat moet veranderd worden. Wat vondt je
van de Life-Story van vandaag? Laat je mening achter in de reacties
hieronder (of het Forum-Topic). Heb jij een soort gelijk verhaal als mij?
Ken jij ook iemand die narcistisch is of je heeft misbruikt of gepest
in je familie? Wees dan niet bang om erover te praten!